“İtilətdirmək”dən f.is
icb. İtilətmək (başqası vasitəsilə). Bıçaqları itilətdirmək. Ülgücləri itilətdirmək
“İtilətmək”dən f.is
“İtiləmək”dən icb
sif. İtiləyən, kəskin hala salan
is. 1. İti şeyin hal və keyfiyyəti; kəsicilik. Bıçağın itiliyi. Baltanın itiliyi. 2. Sürətlilik, tezlik, cəldlik
“İtilmək”dən f.is
f. dan. 1. Çıxıb getmək, rədd olub getmək, uzaqlaşmaq, gözdən yox olmaq: getmək. [Tükəz:] Kişi, dəli olubsan! Mən evimdən hara itiləcəyəm? M
“İtirilmək”dən f.is
“İtirmək”dən məch
“İtirmək”dən f.is
f. 1. Diqqətsizlik üzündən harada isə salmaq, yaxud məlum olmayan yerə qoymaq, hara qoyduğunu bilməmək
“İtirtdirmək”dən f.is
bax itirtmək
icb. Yox etmək, yoxa çıxartmaq, məhv etmək (başqasının vasitəsilə). // Rədd etmək, uzaqlaşdırmaq (başqasının vasitəsilə)
bax itik
sif. Ucu iti (şiş, sivri) olan. İtiuclu qüllə
sif. Ucu iti olan (yarpaq). İtiyarpaqlı ağac
is. 1. İtirilmiş şey. İtkisi olmaq. 2. məc. Ölüm. Bu böyük itki, bu kədərli faciə bütün qohum-qardaşa … çox ağır təsir etdi
sif. İtmiş; xəbərsiz, soraqsız yox olan, yoxa çıxan. Öldü Ziyad xanım, Mahmudum itdi; O itkin Mahmudun atasıyam mən
is. İtkin adamın halı; itib-batma, xəbərsiz-soraqsız yox olma. Oğlunun itkinliyi anaya böyük dərd oldu
zərf 1. Ölüm, tələfat, zayiat olmadan, itki vermədən. Bir dəstə rus soldatı yapon batalyonunun qarşısını almış və alayların itkisiz geri çəkilməsinə ç
sif. dan. Bədxasiyyət, rəftarsız, heç kəslə yola getməyən. İtqılıq adam. – Veys acıdil və itqılıq olduğundan arvaduşaqdan heç biri ağacın dibinə gəlmə
itqırdı salmaq dan. – araya dava salmaq, qarmaqarışıqlıq törətmək. Gərçi itqırdı salıb çoxların etdi ixrac; Leyk bundan belə olmaz qəmi-pünhanə ilac
“İtləşmək”dən f.is
dan. qarş. Didişmək, çeynəşmək, bir-birini qapmaq
is. İtə məxsus xasiyyət və hal. İt itliyini tərgitsə də, sümsünməyini tərgitməz. (Ata. sözü)
is. [ər.] klas. Tamamlama, sona yetirmə, axıra çatdırma, bitirmə. □ İtmama yetirmək, itmam vermək (etmək) – tamamlamaq, qurtarmaq, bitirmək
“İtməkdən” f.is
f. 1. Yoxa çıxmaq, qeyb olmaq. [Koroğlu:] Nigar, Düratın itməyi; Yandırır məni, yandırır. “Koroğlu”. // Azmaq, azıb qalmaq, başqa yerə düşmək
sif. məh. Şiş, sivri. Ağacın ucu itmildir
is. 1. zool. İri, sancan milçək. 2. məc. Adama yapışıb əl çəkməyən birisi haqqında. İtmilçəyi kimi yapışmaq
f. məh. Dəmirin və ya ağacın ucunu şiş etmək, sivriləşdirmək, itiləmək, nazikləşdirmək. Nizəni itmilləmək
is. bot. Quru və zibilli yerlərdə bitən bitki. İtotu … quru və zibilli yerlərdə bitir. Bütün hissələri gönü aşılamaq üçün yararlıdır
sif. dan. Zarafatcıl, başqasına sataşmağı sevən (adam). [Səməd:] Bəs eşitməmisiniz ki, Yusifə itoynadan Yusif deyirlər? İ
is. bot. Yabanı sarımsaq, sarımsağa oxşayan yabanı bitki
is. bot. Zəhərli yabanı soğan, soğana oxşayan yabanı bitki
is. [ər.] 1. Ayrı-ayrı şəxslərin, qrupların, cəmiyyətlərin, siniflərin sıx birləşməsi, rabitəsi. Fəhlələrlə kəndlilərin ittifaqı
is. [ər.] Qəziyyə, vəqə, əhvalat, hadisə. [Əsgər bəy:] Amma, mən ölüm, inciməyin, yoldaş arasında belə ittifaqlar çox olar
bax ittifaqlararası
zərf Təsadüfən, gözlənilmədən, birdən. [Hacı Mehdi:] İttifaqən külək övrətin çadrasını başından atdı
zərf Birləşərək, birgə, həmrəyliklə, yekdilliklə
sif. İttifaqlar arasında aparılan, ittifaqlar arasında olan. İttifaqlararası saziş
is. [ər.] köhn. 1. Birləşmə, birlik, ittifaq. Sən o deyilmidin, dedin: – Var bizim ittihadımız? Mən də yadında var, dedim: – Yox buna etimadımız
is. [ər.] Hədiyyə etmə, töhfə vermə; hədiyyə, töhfə. Ürəyin ürəyə öz ithafını; Ayrı bir mətləbə yozmaq olarmı? B
is. [ər.] Birinə qarşı irəli sürülən günah, təqsir, suç. Bu sözlər bir ittiham kimi səsləndi. – Sən bu ittihamı öz üzərindən nə kimi bir sübutla götür
is. Məhkəmədə müqəssiri ittiham edən şəxs. Dövlət ittihamçısı (prokuror). İctimai ittihamçı. – Məhkəmə ittihamçısı stolun dalında duraraq müttəhimlər
sif. [ər. ittiham və fars. …kar] İttihamedici, təqsirləndirici, günahlandırıcı. [Surxay] öz dostuna qarşı ittihamkar mühakimələr yürüdürdü