İTİLMƏK

f. dan.
1. Çıxıb getmək, rədd olub getmək, uzaqlaşmaq, gözdən yox olmaq: getmək.
[Tükəz:] Kişi, dəli olubsan! Mən evimdən hara itiləcəyəm? M.F.Axundzadə.
[Əbdürrəhman bəy:] …Əbdürrəhim, sən atanın goru, tez bir çubuq gətir ver, durum itilim buradan… N.Vəzirov.

2. Əmr şəklində: itil, itil cəhənnəmə şəklində – rədd ol! çıx bayıra! çəkil get!
[Soltan bəy Əsgərə:] Tez ol, itil buradan! Ü.Hacıbəyov.
[Nəcəf bəy Süleyman bəyə:] İtil bu saat mənim evimdən! Ə.Haqverdiyev.
[Qumru:] İtil buradan, bir qıy çəkərəm, dünya yığılar. Mir Cəlal.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • İTİLMƏK getmək
  • İTİLMƏK itilmək bax 1. getmək 1; 2. sürükmək
İTİLMƏ
İTİRİLMƏ

Digər lüğətlərdə