BƏHANƏ

is. [ fars. ]
1. Bir iş üçün əsas ola bilən keyfiyyət, səbəb, dəlil. Mübahisə üçün bəhanə axtarmaq.
– Faş oldu nəsihətin cəhanə; Sən qoymadın ortada bəhanə. Füzuli.
Fəxrəddin qapıya yanaşmaq üçün heç bir bəhanə əldə edə bilmirdi. M.S.Ordubadi.
Əkbər kişinin sualı bəhanə oldu, Havva küyümü çiynindən yerə qoyub çöməldi, söhbətə başladı. Mir Cəlal.

2. Saxta, yalan, əsassız üzr. Getməyə bəhanə axtarmaq. Bəhanə gətirmək. Bəhanəsinə qulaq asan olmadı. – [Şərəfnisə xanım:] Bu sözlər tamam fənn və feldir. Məni aldatmaq üçün bəhanədir. M.F. Axundzadə …[Kazak briqadası] yüz cür bəhanələrlə bu vəzifənin ifasından boyun qaçırdı. M.S.Ordubadi.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BƏHANƏ 1. BƏHANƏ [Könül] deməyə söz tapmadı. Axırda bəhanə ilə onların sorğu-sualından canını qurtara bildi (X
  • BƏHANƏ səbəb — dəlil
  • BƏHANƏ saxta — yalan
BƏHAİLİK
BƏHANƏÇİ

Digər lüğətlərdə

бу́йственный вошь выжида́ние магна́т фу́хтель храм конфу́з му́жество прива́тность самовла́стный суре́па умори́ть мухрыга come off confabulator dander ensnarl half-owner mousseline plutocratic post-operative skullduggery social engineering soothsay выбрить