DƏ’B
ə. dəb, adət, qayda.
[ər.] сущ. деб, адет; // мода; dəb düşmək деб гьатун, адет хьун, мода хьун; dəb salmaq (gətirmək) деб кутун, адет тир гьалдиз гъун; dəbdən düşmək (çıx
Tam oxu »i. fashion, vogue; ~də in fashion / vogue; ~ə düşmək to come* into fashion / into vogue, to become* fashionable; ~dən çıxmaq to go* out of fashion / v
Tam oxu »1. DƏB (geyim forması) Mədinə tamahkar deyildi ki, deyəsən Yavər ona dəbdə olan bir paltar almaq və yaxud yayda hansı kurorta isə aparmaq üçün pul tap
Tam oxu »сущ. 1. мода: 1) господство тех или иных вкусов в отношении одежды и др. предметов. Dəb salmaq (qoymaq) ввести в моду, dəbə düşmək войти в моду, dəbdə
Tam oxu »is. [ər.] Xalq arasında yayılmış adət, ənənə. Köhnə dəbdə layla demək köhnəlib artıq; Bəs neyləyək? M
Tam oxu »