I 1. DİL (dilç., ünsiyyət vasitəsi), LİSAN (köhn.) Ancaq o süfrə də ağız ləzzətim; Mənim öz dilimdir, öz lisanımdır (B.Vahabzadə); ZƏBAN Elmə gəzənin küfrü zəbanlarda bəyandır; Təxfırə nişandır (M.Ə.Sabir); LƏHCƏ (köhn.) Məcnunu deyərlər əhli-idrak; Əşrarı lətifi ləhcəsi pak (Füzuli).
2. DİL (anat.), ZƏBAN (kl.əd.) (ağız boşluğunda orqan)
II DİL (mus.), KLAVİŞ Bəstəkarın barmaqları dərhal pianonun şirmayı dilləri üzərində gəzdi. Könül mahnının ilk misrasını demişdi ki, bəstəkar əllərini klavişlərdən çekdi (X.Hasilova).
III dil bax ürək
IV dil bax 1. üslub; 2. nitq