ə. və f. dinə inanan, dinin tələblərinə riayət edən.
ə. və f. dinə inanan, dinin tələblərinə riayət edən.
[ər. din və fars. …dar] bax dinçi. Dindar adam. – Dindar olanın halı pərişan gərək olsun; Əfsürdə dili, bisərü saman gərək olsun
Tam oxu »I прил. религиозный, набожный, богомольный II сущ. верующий, верующая; богомолец, богомолка
Tam oxu »I. i. believer; pilgrim; devout; ~lar the devout; Dindarlar məscidə tələsirdilər The devout were hurrying to the mosque II
Tam oxu »DİNDAR (dinə, Allaha inanan, din xadimi) Baş saçlı, ayaq çəkməli, mırt-mırt danışanlar; Din qədri bilib, möminü dindar olacaqdır!
Tam oxu »DİNDAR – KAFİR Dindarın bu sözü Mələyin ürəyini yaraladı. Bu kafirlərə inananları haqq yola qaytar (Ə
Tam oxu »Allahın varlığına inanan və mənsub olduğu dinin ehkamlarına ciddi surətdə əməl edən adam; dinçi, mömin
Tam oxu »