İCTİNAB

is. [ ər. ] klas. Çəkinmə, saqınma, uzaqlaşma, uzaq durma.
Fürsəti fövt etmək olmaz, gözləyir əğyarlar; Onların bədgularından ictinabın vaxtıdır. Aşıq Qurban.
A kişi, mənim bu Gəncə şəhərində bir rəfiqim var, … adını qoyub müəllim, heç bir zaddan ictinabı yox. “Mol. Nəsr.
[Sitarə:] Naməhrəmə üzümü göstərməkdən ictinabə məcburəm. C.Cabbarlı.

□ İctinab etmək (qılmaq) – çəkinmək, saqınmaq, uzaq durmaq.
Dersən ki, xublərdən kəs mehrin, ictinab et; Yaxşılar ilə, zahid, yaxşımıdır yamanlıq? Qövsi.
Hər nə etsən, et və lakin etmə meydən ictinab… M.Ə.Sabir.

İCTİMAİYYƏTÇİ
İCZ

Digər lüğətlərdə

беспросве́тность вдвига́ть взборозди́ть выба́лтывание казни́ться обкра́ивать сощипну́ть степе́нно удо́йливость хрычо́вка шата́ть энергети́зм вышена́званный герольдме́йстер лугомелиорати́вный максимали́стский плетёный поло́сный фа́брика-загото́вочная majorat panda миллимикрон натыкать плантация развлекательный