İFNA

is. [ ər. ] klas. Yox etmə, puç etmə, məhv etmə, tələf etmə.
Nə qəm, uğratsa da bir gün məni ifnayə zaman; Mən gedərəmsə, məramım yenə dünyadə durar. M.Ə.Sabir.
Bu illətin Allaha qalıb bircə davası; Uğratdı bizi büsbütün ifnaya bizim qız. Ə.Nəzmi.

İFLİM-İFLİM
İFRAQ

Digər lüğətlərdə

-ак-(ий) -юш-(а) безвозду́шный бээмпэ́ дели́рий зево́тный многоучёный нудь перевороше́ние по-монго́льски пре́лесть тюрьма́ грязну́ха дай бог па́мять костери́ть кри́вичи ла́ва многолю́дье очи cosinage kale-turnip morn дача подработать следопыт