1. Bütün, cümlə, cəmi; bütöv, tam halda; ümum, ümumiyyətlə. Bir küll halında.
– Bəli, biz burada Mozalan kəndinin xəstəliyi olan sümük azarından – yəni xəbərçiliyin hamısından yox, əsla küllisini yox, cüzisini yazmaq istərdik.
2. köhn. İzafət birləşmələrinin birinci tərəfində “bütün”, “bütöv”, “tam” mənasında; məs.: külli-cahan, külli-dünya (bütün dünya, bütün aləm), külli-vilayət (bütün vilayət, ölkə).
Nigar, Koroğlu yarısan; Bilsin küllialəm səni. “ ”.
Rəngü-ruyu, cismi, taqəti, canı; Külli-varı gedən bəs ağlamazmı?
Ey dünya, sən puçsan, yalansan, yalan; Külli-xalq canına salmısan talan.