1. Xərclənən pul, işlənən şey; xərc. Yol məsrəfi. Evin aylıq məsrəfi.
□ Məsrəf etmək (eləmək) – xərcləmək, işlətmək, sərf etmək.
[Tükəz:] …Öz malını nə özün yeyib-içirsən, nə əyalına məsrəf edirsən.
[Hacı:] …Özüm fəqirlərə məsrəf elədiyimdən əlavə, iyirmicə manat müamilə qoyub, o müamiləni də fəqirlərə verirəm.
Məsrəf olmaq – xərclənmək, işlənmək.
2. Sərfə, xeyir, fayda. Nə məsrəfi var bizlərə, meyxanə dağılsın. Heyran xanım.
[Hacı Nuru:] …Bu surətdə mənim hünərimdən nə fayda olacaq, mənim şerim nəyə məsrəfdir.
3. Sərf olunma, işlənmə. Suyun məsrəfinə diqqət vermək. Əmək məsrəfini azaltmaq.
□ Məsrəf olmaq – sərf olunmaq, xərclənmək, işlənmək. [Məhərrəm bəy:] Bəli, bir çox izafə xərclər aramızda adət olunmuşdur.
Məsələn: toy işində, vay işində məsrəf olan xərclər kimi.
◊ Məsrəfdən çıxmaq (düşmək) – sıradan çıxmaq, daha yaramamaq, əldən düşmək, daha istifadə edilə bilməmək. Ayaqqabım məsrəfdən düşüb.
– [Əvvəlinci ərizəçi:] İndi at məsrəfdən çıxıbdır.