QƏRAİB [ ər. “qəribə” söz. cəmi] bax qəribə. Suraxanıda əcaib və qəraib adlara rast gəlmək olardı. H.Sarabski. // Qəribə şey, görülməmiş şey. Gündə bir fənn qoyur ərsəyə əfkari-bəşər; Min qəraib çıxarır əqli-ziyadari-bəşər. Ə.Nəzmi.