QƏRAİB

[ ər. “qəribə” söz. cəmi] bax qəribə.
Suraxanıda əcaib və qəraib adlara rast gəlmək olardı. H.Sarabski.

// Qəribə şey, görülməmiş şey.
Gündə bir fənn qoyur ərsəyə əfkari-bəşər; Min qəraib çıxarır əqli-ziyadari-bəşər. Ə.Nəzmi.

QƏRABƏT₂
QƏRAR₁

Digər lüğətlərdə