ə. «vələd» c. 1) ata-ananın uşaqları; 2) t. nəsil. Övladi-Mustafa bax övladi-rəsul; övladi-rəsul peyğəmbər övladı, peyğəmbər nəsli.
ə. «vələd» c. 1) ata-ananın uşaqları; 2) t. nəsil. Övladi-Mustafa bax övladi-rəsul; övladi-rəsul peyğəmbər övladı, peyğəmbər nəsli.
is. [ər. “vələd” söz. cəmi] 1. Oğul və ya qız; uşaq, oğul-uşaq. [Dərviş:] Bu binəvaların övlad sarıdan tək bir qızları var idi
Tam oxu »сущ. 1. ребёнок; дети: 1) сыновья и дочери (независимо от возраста). Övladı olmaq иметь детей, övladı olmamaq не иметь детей, doğma övladlar родные де
Tam oxu »[ər. “vələd” söz. cəmi] сущ. 1. эвлед, велед; руш ва я гада; аял, аял куял; 2. сихил, несил; // övladi-rəsul пайгъамбардин эвлед, пайгъамбардин сихил
Tam oxu »ÖVLAD (oğul, qız vəs.) Məşədi Allahverən ibtida bir arvad aldı, gözəl, göyçək, 30 il onunla gün keçirib övladı olmadı (N
Tam oxu »is. enfant m ; bébé m ; petit m, petite f ; ~lığa götürmə adoption f ; ~lığa götürmək adopter vt ; ~lığa götürülmüş adopti//f, -ve ; təbiətin ~ı enfan
Tam oxu »Ərəbcə vələd sözünün cəmidir. Vəliəhd, Şahvələd, Validə kimi sözlərlə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »