İBADƏTKAR

is.sif. [ ər. ibadət və fars. …kar] İbadət edən, səcdə edən, səcdəedici.
[Ərən:] Mariqeri diz çökərək Sfinks heykəlinin üst səkisində oturan bir qızın ayaqlarını qucuyub ibadətkar bir vəziyyət almışdı. Çəmənzəminli.

İBADƏTXANA
İBARƏ

Digər lüğətlərdə

белогварде́ец звездану́ть колба́сный по-кочево́му с то́лком хо́рты эконо́мико-правово́й крепколо́бый мессали́на паникёрша раско́рмка собрать во́лю в кулак трёхсло́жный фильман anemony Chukot Peninsula Ekaterinburg metaphrase olfactory plumiform pushrod robomb tubful unhackneyed брожение