Bax: araxçın. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Koroğlu durnanın başındakı çıqqanı yolub, Eyvazın araqçınına sancdı.
Eyvaz dedi:
– Ey Cəlali Koroğlu, daha əmim qızı yoxdu ki, mənə araqçın tiksin. Niyə çıqqa ilə mənim araqçınımı deşdin?
Koroğlu dedi:
– Qurban olduğum, qoymaram sən başına belə araqçın qoyasan. (Paris nüsxəsi, 3-cü məclis)