Vəhşi qaz. Ölüm yeydi bu sağlıqdan, bu günnən, Sinəm fariq olmaz dağü düyünnən, Tərlan binəsinnən, laçın ovunnan, Ürküşdü qubalar, qaz gəlib gedir
Bax: quba. Gəlsin bahar fəsli, açılsın yazlar, Göllərə tökülsün ağ quba qazlar, Bəynişan oğlanlar, şahzadə qızlar, Onlarla danışan dillər sevinsin!
Bax: quba.
ərəb. qübar 1. Toz. 2. Məcazi mənada: kədər, dərd, qəm, qüssə. Dastanlarda həm həqiqi, həm məcazi mənada işlənir
ər. qübar 1. Toz. 2. Məcazi mənada: kədər, dərd, qəm, qüssə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanlarda həm həqiqi, həm məcazi mənada işlənir
Tərpənmək, qurcalanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xütbə; xətibin minbərdən camaata xitabən söylədiyi nəsihətamiz sözlər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Uzun boyunlu gözəl su quşu, qu quşu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qolları açdıqda bir əlin barmaqları ucundan o biri əlin barmaqları ucuna qədər hər iki tərəfə olan məsafə (xalq arasında uzunluq ölçüsü kimi işlənir)
Qolları açdıqda bir əlin barmaqları ucundan o biri əlin barmaqları ucuna qədər hər iki tərəfə olan məsafə (xalq arasında saylarla birlikdə uzunluq ölç
Bələdçi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qul, kölə, xidmətçi oğlan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Rövşən sözünü qurtarana kimi, padşah əmr etdi onu tutsunlar
Vəhşi at və vəhşi eşşək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qulun. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: qulun. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Armudu dırnaqlı, hündür boyunlu, Meydana girəndə yüz min oyunlu, Dəyirman mədəli, ac qurd yeyimli, Ortası qu
Bax: qulac. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Nərə çəkib düşmən üstə gedəndə, Meydanda göstərər hünər Koroğlu
Bax: qulyabanı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Altıaylığa qədər olan at balası. Bu almanı soy, qabığını qulunluğundan doğmayan Qəmərnişan madyana ver; özünü də iki qısım elə, bir qısmını sən ye, bi
Altıaylığa qədər olan at balası. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qulunlar böyüyüb day oldular. (“Alı kişi”) * Ərəb atın dastanını söylərəm, Üç yaşında h
Kiçik dayça, bala dayça. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tənha çöllərdə, qalın meşələrdə tək qaldıqda adamın gözünə görünən mövhumi bir vücud. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) O, öz-özünə fikirləşdi: Əgər bu qu
Koma. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İpək, yun, kətan və s.dən toxunmuş parça (əsasən, al-əlvan rənglərdə olur). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əyləşibdi Çənlibelin elində, Deyil işlərində
Bax: qumroy.
Girdə zəng, zınqırov. Qızıldan qumroyu, ətlas düyməsi, Qayım-qədim olsun bağı tərlanın. (“Əmrah”)
Göyərçin cinsindən boz rəngli gözəl bir quş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Məcazlarda “gözəl danışıq”, “gözəl söhbət” mənasında işlənir
Balaca sərt dənələr şəklində olan daş qırıntısı, qum. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası) Qan kəlməsilə birlikdə “qanqun” şəklində işlənmişdir, bugünkü d
Künc. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sağlam, qüvvətli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Düyün-düyün. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qurşaq, kəmər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Canavar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğluyam, mən hazardım, Ağ üstdən qara yazardım, Nə qədər miskin gəzərdim, Adım qurd oldu, qurd oldu
Uğraşmaq, qoşulmaq, qovuşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qurumaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Başda saçın yuxarı toplanması; bəzəkli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hörük. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Sıx tutmaq üçün belə sarılan parça; belbağı. 2. Bel. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bunu deyib yapışdı Kürdoğlunun qurşağından yenə də başladılar
Belinə qurşaq, kəmər və s. bağlamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanda geyinmək mənasında işlənib
Yırtıcı, vəhşi canavar, qurd, yalquzaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bütün yırtıcı heyvanlar, yerdəki və göydəki yırtıcılar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Namussuz, qeyrətsiz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Keçəl Düratı qaçırdıb. Qurumsaq, sənə demədim, keçəl at oğrusudu? Tez ol, Qıratın yəhər-yüyənini bə
Qurum; bacada hasil olan qalın his. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qəpik mənasında işlənib. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Türkiyədə lirənin yüzdə biri qiymətində xırda pul quruş adlanır
Yumru-yumru edilib qurudulmuş şor, süzmə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu çadırların qabağında saz çalıb oxuyur, təlxəklik edirdi
Qurşaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qurşaq bağlamış, qurşağı olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Geyinmək, geyinib qurşanmaq. 2. Qılınc və sairə taxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Atın belində yəhərin qabaq tərəfə sürüşməməsi üçün onun quyruğu altından keçirilən qayış // iş heyvanlarının quyruğu altından keçirilən qayış
Uzun və nazik boğazlı, gödək qıçlı, uzun dimdikli, ayaqları enli və pərdəli quş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Paşa Toqat şəhərinin kənarında gözəl bi