(Zəngilan) toxmaq
(Ordubad) bax gupbul
(Bakı) bərk vurmaq, döymək
(Tabasaran) dayça. – Büzdə Abdüsəlimin yaxşı gurayi var
(Xaçmaz) tumurcuq
(Dərbənd) çinədan. – Tovuğun gurdumi daşi də əritə var
I (Dərbənd) hindtoyuğu. – Nurməhəmmədin haburda üç-dörd gurguru var II (Quba) şəlalə
(Meğri) sıx və keçilməz (meşə). – Nüyədidə Gıramcan kimin gurımlıx meşə yuxdı
(Füzuli) istidən bir yerə toplaşmaq, sıxlaşmaq (heyvanlara aiddir)
(Çənbərək) çalxamaq. – Arvaddar nehriyi quş kimi gurpuşdadı da, düşüdü də
(Qazax) ildırım, şimşək. – Səni görüm üstüηə gurşad oynasın
(Qax) şəlalə
(Quba) tikə. – U çürekdən bir gus kəs, ver mənə
(Bakı) iri çəllək. – Unun qərdeşi heyetdeki guşaddarı sunan doldururdi
(Çənbərək) dərin. – Guym dərələrdə o ğarda çırpı var kın
(Şəki) güclə, zorla, çətinliklə. – Gücəpisdığnan qapını açər; – Bir gücəpisdığnan gəlif çıxmışam
(Ordubad) artmaq, çoxalmaq. – To:us xanım çox işdiyib, axırı noxsannarı gücüllüyüb
(Cəlilabad) zorlamaq. – Biz gücürreyib almışüg bılardan
(Ordubad) tənək çubuğu. – Mən bağımızda güdara basdırdım
(Dərbənd) bax gödə (1-ci məna). – Aldi u almaları də güdəninə saldi
(Xaçmaz, Quba) qarınqulu, acgöz
I (Cəlilabad) səhəng II (Lerik) gödək
(Oğuz) bax gödman
(Qazax, Tovuz) bax gödül. – A bala, bizim yava belə ha döydü, bu nədi güdmül şey, sapı-zadı da sınıx (Tovuz)
(Qazax) çoxbilmiş (adam)
I (Tovuz) yersiz danışan, sözünün yerini bilməyən. – Fatma güdüy adamdı, heş sözü:n yerini bilmir II (Goranboy) koğuş III (Tovuz) gödək
(Ağdaş, Göyçay, İmişli, Kürdəmir, Qax) malotaran, naxırçı, çoban. – Güdükçü bi baş malı ayda omma:ta güdür (Kürdəmir)
I (Ağdaş) dibçək II (Çənbərək) quyruqsuz toyuq III (Cəlilabad) bax güdil I IV (Zaqatala) qulpu sınıq saxsı suqabı
I (Qazax) bax güdyan. – Gülsara yaman güdyanı adamdı II (Çənbərək) çovdar. – Biyilki güzdəx’də yaman güdyanı var
(Qazax) yaşıllıq
(Çənbərək) işıqlanmaq. – Ay çiji, güəniyif, dur gedəx’
(Çənbərək, Gəncə) bax göyərmə. – Güərmə doğannan so:ra qoyuna so:x su verəndə ölür (Gəncə)
(Çənbərək) bax göyəzə. – Güəzə adam həmməşə adamı xəjələt elər
(Tovuz) gəvələmək. – O nədi ağzıηda güəzələdiyin?
(Şəmkir) bax güəzələməx’. – Yuan-yuan nə güəzirsəη
(Çənbərək, Tovuz) məc. – çox yemək. – Əyə, bu ətdən az güfləsəηə (Çənbərək)
(Göyçay, Lerik, Sabirabad, Salyan, Şamaxı) bax güyüm. – Sona gügümdə su gətirirdi (Şamaxı)
(Culfa) dərmək. – Meyvəni gəlib-gedən güjdər
(Füzuli) arğac vermək. – Gücü ağacı qoyub güjülüyürüx’
(Cəbrayıl) cəhd etmək. – Güjürrə, işi qutar
I (Qazax) düymə II (Göyçay) əncir ağacının ilk, birinci meyvəsi III (Gədəbəy) ildırım IV gül qoymağ: (İmişli) məc
(Ordubad) taxıla verilən ikinci su. – Taxıla gülab vırmağın vaxtıdı
(Yardımlı) qardaşarvadı
(Dərbənd) novruzgülü. – Gülba:rək bənövşiynən bir vaxtdə çixədü
(Cəlilabad, Culfa, Qazax, Naxçıvan, Ordubad, Zəngilan) xiyar. – Gülbəsərdən xoşum gəlir (Zəngilan)
(Zəngilan) itburnu
(Bakı) heyva çiçəyi. – Gülbi qutardi, mən heç bi dənə də yiə bilmədim
(Xanlar) bax gülbırnı
(Bakı) gülməli söhbət
(Daşkəsən) kasıblaşmaq, yoxsullaşmaq