“Döymək” dən icb. [Pristav:] Doğrusunu de, yoxsa səni yıxdırıb o qədər döydürərik ki, bir ay yorğan-döşəkdə qalarsan
zərf Bir şeylə vura-vura, fiziki qüvvə işlədərək. Usta ağlaya-ağlaya fikrə getdi və birdən qalxıb başına döyə-döyə hönkürdü
is. 1. Keçmişdə: kəlağayı və ya bezi üzüsığallı daş üstündə ağac çəkiclə döyəcləyib şax və sığallı hala salma işi
is. Çəkicvuran. Döyəcçilərin məharətlə vurduğu çəkiclərin səsi pulemyot səsi kimi müntəzəm eşidilirdi
is. xüs. Üstündə şey döyəcləmək, döyəc işi aparmaq üçün sığallı daş
bax döyməc
“Döyəcləmək”dən f.is
f. 1. Bir şeylə döymək, vurmaq. Az qalıb, mənzil başına çatmışıq, – deyə arabaçı öküzləri döyəclədi. T
“Döyəclənmək”dən f.is
məch. Bir şeylə üstündən döyülmək, vurulmaq
1. is. Çox sürtülməkdən, toxunmaqdan, bir şeyə dəyməkdən, yaxud döyülməkdən dəridə əmələ gələn sərtlik, qalınlıq; qabar
sif. Döyənəyi olan, qabarlı. Döyənəkli ayaqlar
is. bot. Meşələrdə, rütubətli yerlərdə bitən çoxillik ot bitkisi
is. 1. “Döymək”dən f.is. 2. Quru meyvə tozu (poroşoku). 3. xüs. Döymə üsulu ilə mis, dəmir və s. üzərində salınmış naxış, şəkil
is. məh. Yaş meyvənin döyülməsi ilə hazırlanan yemək. Gün uzun, külfət oruc, döyməc ilə keçmir əməl. M
is. aşp. İçərisinə döyülmüş ət qoyulmuş, yaxud qarası ət qiyməsi olan plov. [Ağa Kərim xan:] …Tez ürəktutan xörəklərdən birisi döymədöşəmədir
f. 1. Əziyyət vermək, yaxud cəzalandırmaq üçün birini əl, yaxud başqa bir şeylə vurmaq; kötəkləmək, əzişdirmək
is. Döyülmüş ətdən bişirilən kabab. Başladı zakazı: döymə kabab, cücə kababı, çoxoxbili, daha nə bilim nə
is. aşp. Döyülmüş ət, noxud və kişmişdən bişirilən yemək
“Döyükdürmək”dən f.is
f. Təəccübləndirmək, mat qoymaq, çaşdırmaq. Bünyadın qulaqları uğuldayırdı, [külək] onu döyükdürmüşdü
“Döyükmək”dən f.is
f. Özünü itirmək, mat qalmaq, təəccüb etmək, çaşıb qalmaq, çaşmaq. Sofiya xanım Rüstəm bəyi görən kimi əvvəl döyükdü, rəngi qaçdı
f.sif. Çaşmış, özünü itirmiş, çaşıb qalmış, mat qalmış. O, içəri girdi, döyükmüş gözləri ilə dükanın içindəkilərə baxdı
“Döyülmək”dən f.is
məch. 1. Əl və ya başqa bir şeylə vuraraq əziyyət verilmək; kötəklənmək, əzişdirilmək. Bərk döyülmək
f.sif. 1. Əziyyət verilmək üçün əl və ya başqa bir şeylə vurulmuş; kötəklənmiş, əzişdirilmiş. // Məğlub edilmiş
is. Taxıl döymə işi. Taxıl döyümü. Döyüm başlandı. – Kəndlərin çoxunda biçin başlayıb sürətlə davam edirdi
bax döyüm. Kəndlilər biçindən, döyündən və bağ-bostandan qayıtmışdılar. Ə.Abasov. // Döyülən taxıl. Sovuruq atan kişilər əllərindəki ağac şanalar ilə
is. Taxıldöyən adam; xırmançı. Başıçalmalı döyünçü qoca xırmançı Pasını qarşıladı. S.Rəhimov
is. Döyünçünün işi, peşəsi
“Döyündürmək”dən f.is
icb. Döyünməyə məcbur etmək, döyünməsinə səbəb olmaq. Ürəyini döyündürmək
“Döyünmək”dən f.is. Ürək döyünməsi
1. f. Xəstəlik üzündən, yaxud qorxudan, həyəcandan, fərəhdən və başqa səbəblərdən tez-tez vurmaq, çırpınmaq (ürək)
is. Döyünmə. Döyüntü bilməyir burda ürəklər; Səyirdir atını qopan küləklər. S.Vurğun
is. Vuruşma, çarpışma, vuruş, dava. Döyüş meydanı. Döyüş əməliyyatı. Əsgərlərin döyüş hazırlığı. Döyüşlərdən çıxmış ordu
is. Dava-dalaş, döyüşübsöyüşmə, dalaşma
is. Sıravi əsgər. Komandir və döyüşçülər. – Meşədə minlərlə döyüşçünün yerləşdiyinə baxmayaraq, bir səs belə eşidilmirdi
“Döyüşdürmək”dən f.is
icb. Bir-biri ilə vuruşdurmaq, dalaşdırmaq, toqquşdurmaq. Qoç döyüşdürmək. – On üç yaşına çatana kimi mən küçələrdə xoruz döyüşdürürdüm
“Döyüşdürülmək”dən f.is
məch. Bir-biri ilə vuruşdurulmaq, dalaşdırılmaq, toqquşdurulmaq
zərf Vuruşa-vuruşa, döyüşərək, vuruşaraq. Döyüşə-döyüşə irəliləmək
f.sif. Vuruşan, vuruşqan, döyüşkən. Döyüşən xoruz, qoç. // Mübarizə edən. M.S.Ordubadinin “Döyüşən şəhər” adlı romanı tarixi hadisələrə həsr olunmuşdu
sif. 1. Davakar, vuruşqan, savaşqan. Döyüşkən adam. Döyüşkən xoruz. – [Səttar:] Özü arıq bir oğlandır
is. zool. Şirin sularda və akvariumlarda yaşayan kiçik balıq
is. 1. Davakarlıq, vuruşqanlıq, savaşqanlıq. 2. məc. Mübarizlik, cəsarətlilik
sif. Döyüş başlamadan əvvəl. Döyüşqabağı hazırlıq