sif. Heç bir qoxusu olmayan, heç bir iy verməyən. Qoxusuz çiçək. Dadsız və qoxusuz meyvə. Qoxusuz dərman
“Qoxutmaq”dan f.is
1. t-li. Bir şeyi çox saxlayıb iyləndirmək, köhnəltmək, çürütmək. 2. t-siz. Qoxu vermək, iy yaymaq, üfunətlənmək
is. 1. İnsan bədəninin, çiynin başından barmaqların ucuna qədər olan iki üzvündən hər biri. Sağ, sol qol
[ing.] idm. 1. köhn. Futbol, xokkey, su polosu və s. oyunlarda oyunçuların topu vurub keçirdikləri qapı, yaxud ayrılmış yer
zərf Qucaqlaşaraq, qollarını bir-birinin boynuna salaraq. □ Qolboyun olmaq – qucaqlaşmaq. Dur, qolboyun olaq fürsət var ikən; Nə qəmə, qüssəyə batmaq
top. 1. Ağacın böyük və kiçik şaxələri. Hündür, dümdüz şam ağaclarının qol-budaqları üşüyürmüş kimi qar ləpələri altında titrəşirdi
sif. Böyük şaxələri, budaqları olan. İçimdə bir qəzəb baş qaldırır; qol-budaqlı ağacların bu mütiliyinə; qüvvət qarşısında bu acizliyin
is. Bədənin qol və qabırğalar olan hissəsi. □ Qol-qabırğasını əzmək (qırmaq, qırıb tökmək) – döymək, əzişdirmək, kötəkləmək
is. 1. bax qanad 1-ci mənada. 2. Şaxə, qol-budaq. Ot saçaqları sallanan bir təpədə iri qol-qanadı qurumuş bir ağac vardı
is. Əl-ayaq, ətraf üzvlər. Qolqıçını əzmək. – Tərlan hər gündə döyərdi Laçını; Sındırardı yazığın qol-qıçını
zərf Qollarını bir-birinə keçirmiş halda. Qol-qola gəzmək. Qol-qola sürüşmək. – Önümüzdə dursa da min əngəl, min təhlükə; Gəzəcəyik səninlə qol-qola ö
is. Qolları hər iki tərəfə açdıqda bir əlin barmaqları ucundan o biri əlin barmaqları ucuna qədər olan məsafə, ara (xalq arasında saylarla birlikdə uz
sif. Uzun-uzun. Qolacqolac saçlar
“Qolaclamaq”dan f.is
f. dan. 1. Qolacla ölçmək. 2. Qollarını qabağa uzatmaq. Alo kişi adamlara tərəf qollarını qolaclayıb [dedi:] – A balam, niyə məəttəlsiniz! S
“Qolaclanmaq”dan f.is
məch. dan. Qolacla ölçülmək
sif. 1. Asan, zəhmətsiz, yüngül. Mənim sənətim bildiyin qədər də qolay deyildir. A.Şaiq. Boz şinel isə soyuq keçməyən bir qalaydı; Bu geyimlə dağlarda
sif. 1. Çox asan, zəhmətsiz, çox yüngül. Qolayca iş. Bu işi qolayca (z.) görmək olar. 2. Uyğun, münasib, rahat
“Qolaylanmaq”dan f.is
f. Birini vurmaq və ya bir şey atmaq üçün qolunu qaldırıb dala gərmək. Buğac … ceyranı hərləyib xanın lap yaxınında əlini kəməndə atıb qolaylandı
“Qolaylaşdırılmaq” dan f.is
məch. Asanlaşdırılmaq, yüngülləşdirilmək
“Qolaylaşmaq”dan f.is
f. Asanlaşmaq, yüngülləşmək. İş get-gedə qolaylaşır
is. 1. Asanlıq, yüngüllük. 2. Uyğunluq, münasiblik
“Qolazlamaq”dan f.is
f. Bir şeyi, qolunun gücü çatdığı qədər uzağa tullamaq, atmaq, tolazlamaq. Nainsaf … elə həna göndərib ki, heç zada dəyməz, lap çölə qolazlamalıdır
bax qolbaq. Qızılgül əndamlı, lalə yanaqlı; Qolbağılar cumur qollara doğru. Aşıq Vəli
is. Qadınların biləklərinə taxdıqları qızıl, gümüş və s.-dən düzəldilmiş halqa bəzək; bilərzik, bazubənd
sif. Biləyində qolbaq olan, qoluna qolbaq keçirmiş. Qolbaqlı qız
is. Qolbaq. // Bazubənd. □ Qolbənd eləmək – cidarlamaq. Atı qolbənd eləyən Sarı İmaməli xaldar tulanın xaltasından bərk-bərk yapışmışdı
is. 1. İş zamanı qola taxılan, qalın parçadan, dəridən və sairədən hazırlanan xüsusi qol geyimi və ya sarğı
is. 1. Yoxsulları, muzdurları istismar edən dövlətli kəndli. …Molla Rəcəb bir dəstə kənd qolçomaqları ilə və bəyləri ilə bir yerdə həbsə alınıb, dama
is. 1. top. Qolçomaqlar. Qolçomaqlığın bir sinif kimi ləğv edilməsi. Ellikcə kollektivləşmə qolçomaqlığın ləğv edilməsi demək idi
is. [fr.] Qısa qadın corabı
[ing.] coğr. Atlantik okeanında: Meksika körfəzindən şimal-şərqə doğru axan və Avropanın şimal-qərb tərəfinin iqlimini yumşaldan isti cərəyan
sif. Qolları olan. Qollu jaket. Qollu paltar
sif. Çoxlu qolları olan. Qollu-budaqlı ağac. – Dağlıq, yamaclıq yerlərdə dağın və yamacın ətəyindən başlayaraq, ətrafa qollu-budaqlı lağımlar atırlar
bax qol-budaqlı. Şəhərin kənarındakı qollu-qanadlı ağacların yaşıl budaqları alaçığa çevrilərək ağacların diblərini quru saxlayırdı
is. hərb. köhn. Bir neçə diviziya, ya briqadadan ibarət iri qoşun birləşməsi; korpus
sif. 1. Qolu olmayan. Qolsuz mayka. Qolsuz köynək. Qolsuz jilet. – Uşaqlar çox vaxt qolsuz bir köynəklə yaşıl ot üstündə ayaqyalın gəzirlər
sif. Aciz, hər cür imkandan məhrum; bir iş görməyə imkanı, bacarığı olmayan
is. 1. Qolun, döşün yanı ilə çiyin bəndinin altındakı hissəsi, qolun çiyinlə birləşdiyi yerin altındakı çuxur
is. Topal və ya ayağı xəstə adamların gəzərkən qoltuqlarının altına qoyub dayaq kimi istinad etdikləri ağac
is. Qoltuq altına qoyulan kiçik yastıq
is. köhn. Qoltuğunda parça və başqa şeylər gəzdirib satan adam; xırdavatçı. Qoltuqçu malları açıb tökdü, gözəl firəng və İstanbul qumaşları şairi heyr
is. köhn. Qoltuğunda parça və xırdavat gəzdirib satmaq peşəsi; xırdavatçılıq. [Xəlil:] Mənim sənətim qoltuqçuluqdu, yəni dörd-beş top çit qoltuğuma vu
[qoltuq və fars. …füruş] köhn. bax qoltuqçu