sif. Qırışıqları olan, qırış-qırış. Qoca adamların dərisi quru, cod, qırışıqlı olur
is. Qırışıq şeyin halı
“Qırışmaq”dan f.is
f. 1. Qırışlar əmələ gəlmək, qırış-qırış olmaq, büzüşmək, büzük-büzük olmaq, yığışmaq, qırış halına düşmək
is. dan. Zarafat tərzi ilə söylənən yüngül söyüş ifadəsi. [Qənbər:] …Bax, bu qırışmal Zaman da oturmuşdu yanımızda
f.sif. Qırışıq hala gəlmiş, qırışqırış olmuş. Hər kəs Bədircahanın qırışmış üzünə baxsaydı, yəqin ki, sual edərdi özözündən, görəsən, bu zənən nə fiki
sif. Sifətinin dərisində çoxlu qırışıq olan. [Oğlan] qəribə bir iştibahla uzunburun, sallaqbığ, qırışsifət, uzunqılça adama nəzər saldı
is. zool. Toyuq fəsiləsindən rəngarəng tüklü, ləzzətli əti olan iri ov quşu. Qırqovul ovu. – Kənd ovçuları yanlarında ov itləri qırqovul, turac ovuna
is. Qırqovul bol olan yer
“Qırlamaq”dan f.is
f. 1. Qır döşəmək, qır salmaq, qır ilə örtmək. Damı qırlamaq. Səkini qırlamaq. 2. bax qırlanmaq 2-ci mənada
is. Qaranquş. İki yolçu sevimli qırlanğıc; Ötüşüb bir budaqda şən: “vic-vic”. A.Şaiq. Tramvaylar sularda süzən qırlanğıc kimi axır
“Qırlanmaq”dan f.is
1. məch. Qır döşənmək, qır salınmaq, qırla örtülmək. Damlar qırlandı. Həyət qırlandı. 2. qayıd. Hislənmək, qurumlanmaq; qurumla, his ilə dolmaq; qurum
“Qırlaşmaq”dan f.is
f. 1. Qır halına düşmək. 2. məc. dan. Bərk-bərk yapışmaq, tutmaq. Qönçə əsla Həbibdən ayrılmır. Gör necə qırlaşıb qucağına, elə bil doğma atasıdır
“Qırlatmaq”dan f.is
icb. Qır saldırmaq, qır döşətmək, qırla örtdürmək. Damı qırlatmaq
sif. Qır salınmış, qır döşənmiş, qırla örtülmüş. Qırlı səki. – [Ələmdar] …qırlı damların üstündən içərinin görünüb-görünmədiyini bilmək istədi
sif. Üstü qayçılanmış, qayçı ilə vurulmuş. Qırma bığ, saqqal
is. 1. “Qırmaq”dan f.is. 2. Ov tüfəngindən atılmaq üçün qurğuşundan tökülən xırda kürəciklər; seçmə. Bu tüfəng qırmanı çox yayır
is. Badam, fındıq və ya qoz ləpəsindən hazırlanan halva növü
sif. Bığının üstü qayçılanmış, qayçı ilə vurulmuş. İri gövdəli, göy paltarlı, qırmabığlı Qocaoğlu kövşəndənbiçindən idarəyə qayıtdı
is. Heyvanları sürərkən vurmaq üçün kirişdən, dəridən, ipdən və s.-dən qayrılan uzun dəstəli qamçı; şallaq, tatarı
“Qırma(n)clamaq”dan f.is
f. Qırmancla vurmaq. Atı qırmanclamaq. – Qırmanclayır atı, yortur, yüyürür; Bir dağı döndükdə böyük kənd görür
“Qırma(n)clanmaq”dan f.is
f. Qırmancla vurulmaq
“Qırma(n)clatmaq”dan f.is
icb. Qırmancla vurdurmaq, qırmancla döydürmək
sif. Əlində qırmanc olan. Arada gəzən əli qırmanclı nəzarətçilər “tənbəllik” edənləri döyəcək(dilər)
f. 1. Bərk bir şeylə vurmaqla, toxundurmaqla, yaxud yerə salmaqla parçalamaq, sındırmaq. Güzgünü qırmaq
bax qarmaq1. Üst-başı toztorpaq içində qısaboylu … iri çopur burnu qırmaq kimi əyri bir topal, yumaq kimi yumalana-yumalana içəri girdi
sif. Saqqalı üzdən qayçı ilə vurulmuş, üstdən qayçılanmış, üzündə xətt qoymuş. Məriz, dərviş libasında qırmasaqqal, uzun, cavan bir oğlandır… Ə
is. Beldən qatlanan, bükülən ov tüfəngi
is. 1. bax qırmızböcəyi. 2. Bu böcəkdən hasil edilən qırmızı boya
is. zool. Boyayıcı maddə istehsal edilən böcək cinsi
sif. 1. Qan rəngli; al. Qırmızı boya. Qırmızı şərab. – Gəlin ağlayır; gözlərinin yaşları od kimi tökülüb, qırmızı yanaqlarını dağlayır
is. məh. bot. Bulaqların ətrafında bitən qırmızı saplaqlı pencər; yeyilən ot
sif. köhn. Birçəkləri hənalı. Bazarın başında yoğun və qırmızıbirçək bir baqqal. “Buy, dəli Səmədə bax!” – deyib, ona bir çürük badımcan səlbəsi atdı
is. zool. Boğazının altı qırmızı balaca köçəri quş