is. dan. Geniş yayılmış yoluxucu xəstəlik
is. məh. Qarın ağrısı; sancı
is. Çox ovuşdurulmuş bərk xəmirdən bişirilən və kəsərkən, yeyərkən asan ovulan kövrək fətir. Ovmafətir bişirmək
bax ovuşdurmaq. [Camadar] başladı mənim canımı ovmağa, sora da kisələməyə. C.Məmmədquluzadə. …Səriyyə gözlərini ovub ətrafa baxdı… M
f. 1. Ovulmuş hala salmaq, narın etmək, narınlaşdırmaq. Maxorkanı ovmaq. – Xalıqverdi kişi köhnə məndulə kisədən tənbəki çıxarıb ovcunda ovdu
bax övsaf
ovsanadan çıxarmaq – edilən yaxşılığa, köməyə qiymət verməmək; unutmaq, qiymətdən salmaq. Yaxşılığımı ovsanadan çıxardı
is. [fars.] Dəvə noxtası. Dəvə tanınmasa, ovsarı tanınar. (Ata. sözü). Dağların başından keçəmmir karvan; Ovsarı əlində ağlayır sarvan
“Ovsarlamaq”dan f.is
f. 1. Dəvənin başına ovsar keçirmək, dəvəni noxtalamaq. Dəvəni əvvəl ovsarla, sonra Allaha ismarla. (Məsəl)
“Ovsarlanmaq”dan f.is
məch. Başına noxta keçirilmək, noxtalanmaq. Dəvə ovsarlandı
sif. Noxtalı, başında noxta olan (dəvə haqqında)
is. [fars. əfsun] Sehr, cadu, pitik. İlan əvvəl ovsun oxuyanı öldürər. (Ata. sözü)
is. köhn. Ovsunçuluqla məşğul olan adam; cadugər, pitikçi. [Mürsəl:] İlan ovsunçudan qorxan kimi [Veysəl] də məni görəndə dili girir qarnına
is. Ovsunçunun işi, peşəsi; cadugərlik, pitikçilik
“Ovsunlamaq”dan f.is
f. Mövhumatçıların təsəvvürüncə: ovsunla özünə tabe etmək, öz təsiri altına almaq. [Vahimə] istəsə ilanı da ovsunlayıb yuvasından çıxardar
“Ovsunlanmaq”dan f.is
məch. Mövhumatçıların təsəvvürüncə: ovsunla özünə tabe edilmək, təsiri altına alınmaq
sif. Ovsun edilmiş, sehirli, cadulu
is. Su, şəkər və sirkədən (və ya limon turşusundan) hazırlanan sərinlədici içki; şərbət. Ovşala içmək
is. dan. Sağımdan əvvəl heyvanların, əsasən qaramalın əmcəklərini sığallama, ovuşdurma. □ Ovşara gətirmək – bax ovşarlamaq
“Ovşarlamaq”dan f.is. Ovşarlama üsulu ilə sağmaq nəticəsində Həcər arvad hamıdan tez, hamıdan çox süd sağırdı
f. Sağımdan əvvəl heyvanların, əsasən qaramalın əmcəklərini sığallamaq, ovuşdurmaq, ovşara gətirmək. Bu arvad inəyi adi sağıcılar kimi sağmır, ovşarla
is. 1. Əlin barmaqlar və ayadan ibarət hissəsi, əlin içi. Ovcunda saxlamaq. – …Mən ixtiyarsız ovcumu açdım və quşcuğaz da şad bir səslə uçub getdi
sif. və zərf Ovuclayaraq, ovuclarla, ovuc dolusu. [Nəbi:] Ovuc-ovuc içək düşmən qanını. “Qaçaq Nəbi”
“Ovuclamaq”dan f.is
f. Ovucla götürmək, ovcunu ya ovuclarını doldurub götürmək. Arpanı ovuclamaq. – Suyu bulaq gözündən ovuclayıb içməyə öyrəşmiş mən bu təmli, qazlı sula
“Ovuclanmaq”dan f.is
məch. Ovucla götürülmək
is. Ovan, masajçı
is. 1. Ovulmuş, oyulmuş yer; koğuş. Dələ ovuqda gizləndi. Divardakı ovuq. – Axdı göz yaşı tək soyuq damlalar; Sehirli daşların ovuqlarından
sif. Ovuğu olan, koğuşlu. Ovuqlu ağac. Ovuqlu qaya
“Ovulmaq1”dan f.is
“Ovulmaq2”dan f.is
1. məch. Narınlaşdırılmaq, narın edilmək, ovuq hala salınmaq. Kisədəki tənbəki ovulmuşdur. 2. Ovulub tökülmək
bax ovuşdurulmaq. ◊ Burnu ovulmaq – bax burun
bax ovuntu
“Ovundurmaq”dan f.is
f. Sakitləşdirmək, təskin etmək, təskinlik vermək, ovutmaq. Aslan uşaqların başını dizi üstünə qoyub ovundurmağa çalışırdı
sif. Sakitləşdirici, təskinedici, ovuducu
“Ovunmaq”dan f.is
f. Sakitləşmək, təskinlik tapmaq, təsəlli tapmaq. [Yanardağ:] Acıqlı Əhrimən elimizə çox acıqlanmış, nə qədər adi qurbanlar verilirsə, ovunmur
sif. Heç bir şeylə təskinlik tapmayan, ovunmayan, sakitləşməyən, rahatlanmayan
top. Bir şeyin ovulmuş hissəcikləri, qırıntıları. Çörək ovuntusu. Ağac ovuntusu. Qənd ovuntusu. Mərmər ovuntusu
bax ord. Nəriman əmi ovurdlarını şişirdərək, əlini bığına çəkib məzəmmətlə Murada baxdı… İ.Əfəndiyev
sif. dan. Sifəti koppuş, kök. Ovurtdaq hesabdar içini arıtlayaraq özündən razı bir sifətlə stolun arxasına keçdi
“Ovuşdurmaq”dan f.is
f. 1. Bədənin hər hansı bir yerini barmaqları ilə sıxmaq, əzişdirmək; əlini gəzdirib ovucla sıxmaq, ovmaq; masaj eləmək