“Oturtmaq”dan f.is
icb. 1. Əyləşdirmək. Yanında oturtmaq. – Mənzilimdən sandalya alıb [gələnləri] münasib bir yerdə oturtdum
1. “Oturub-durmaq”dan f.is. 2. Əlaqə, yoldaşlıq etmə, vaxtını bir yerdə keçirmə
f. 1. Əlaqə saxlamaq, dostluq etmək, yoldaşlıq etmək. [Pəricahan xanım:] Mehdi ağanın nəvəsi Ağca xanıma bir qaraçı qızı ilə yoldaş olub, oturub-durma
is. Oturmaq işi, oturma
is. Oturma tərzi, oturma qaydası. Oturuşuna fikir vermək. – Oturuşu Şirin, duruşu Leyli; Həm özü, həm fikrü xəyali sərxoş! M
“Oturuşmaq”dan f.is
f. 1. Hamı özünə yer tapıb oturmaq. Qonaqlar oturuşdular. 2. məc. Yaşa dolmaq, ahıllaşmaq, köhnəlmək, qartmaq
sif. və is. dan. Yaşlı, ahıl, qartımış. Müəllim yaşca oturuşmuş adamdı. Ə.Vəliyev
say. İyirmi doqquzdan sonra gələn say – 30. Otuz manat. Otuz nəfər. – Altmış nisbi, otuz cüzi müttəsil; Doxsan min kəlmədə tamamı vardır
say. Ancaq otuz, yalnız otuz. Otuzca manat pulum var. - [Mirzədadaş:] Hətta mən ondan otuzca manat cib xərcliyi alaram
sif. Otuz gün sürən və ya sürmüş; biraylıq. Otuzgünlük ezamiyyət. // Otuz gün vaxt tələb edən; biraylıq
sif. 1. Otuz il davam etmiş və ya edən. Otuzillik bir dövr. Otuzillik mübarizə. 2. Otuz illiyə həsr olunmuş, otuz ilin tamam olması ilə əlaqədar olan
1. is. köhn. Üç onluqdan ibarət, otuz manat dəyərində olan kağız pul. Otuzluğu xırdalamaq. – [Poçtalyon:] Elə ki, şad xəbər gətirirəm, çıxarıb bir otu
sif. Otuz mərtəbəsi olan. Otuzmərtəbəli bina
“Otuz”dan sıra s. Otuzuncu sıra. Otuzuncu ev
sif. Otla qidalanan. Otyeyən heyvanlar
is. Biçilmiş otu yığan maşın, alət və s. // Sif. mənasında. Otyığan maşın
is. 1. Vəhşi heyvan, quş vurma və ya tutma, həmçinin balıq tutma işi. Ova getmək. Ov eləmək. Ovumuz uğurlu oldu
is. dan. Düzənlik, düzəngah, düzən yer; ovalıq. Bizimdir bu əngin, atlas ovalar; Qoynunda qartal bəsləyən qayalar
is. [fr.] Qabarıq, yumurtaşəkilli
“Ovalanmaq”dan f.is
bax ovulmaq1
is. coğr. Dəniz səviyyəsindən aşağıda yerləşən düzənlik; hər hansı düzən yer; düzənlik. Kür-Araz ovalığı
dan. “Ovcalamaq”dan f.is
dan. bax ovuşdurmaq. [Hidayət] gülə-gülə gözünü ovcaladı. B.Bayramov
is. 1. Ovla, ovçuluqla məşğul olan adam. Ovçu tüfəngi. Həvəskar ovçu. – Ovçu yanında göz qırpmaq olmaz
is. 1. Ovçunun işi, peşəsi, məşğuliyyəti. [Şəmsi bəy:] Piri baba, bunlar mənim ovçuluğumu lağa qoyub güldü, fəqət öz qüsurlarını açmaq istəmirlər
is. bot. Müxtəlif növləri olan sarı çiçəkli çəmən otu
is. [fars. ab-dan] Suyu yığıb saxlamaq üçün üstü tikili yeraltı hovuz, nohur. Yağış suyu bu ovdana axırdı
is. [fars. abduq] Ayran. [Qız] kuzədən su töküb ovduq düzəltdi və Musa kişi ilə Firidunun qabağına qoydu
sif. Tez ovulan, kövrək
“Ovxalamaq”dan f.is
bax ovuşdurmaq. Beli ovxalamaq. – O, gündən qamaşan gözlərini ovxalayıb ətrafına baxdı. M.Hüseyn. [Zəhra] bir qədər gözlərini ovxaladı və dərhal geyin
“Ovxalanmaq”dan f.is
1. bax ovuşdurulmaq. 2. Ovulub tökülmək. Neçə-neçə varağın kənarı; İllərin ağırlığına dözməyib, ovxalanıb toz olub
“Ovxalatmaq”dan f.is
bax ovuşdurmaq. Kürəyini ovxalatmaq
is. Ovuntu, qırıntı; ovulmuş, ovulub tökülmüş şeylər
is. [ər. “vəqt” söz. cəmi] 1. klas. Vaxt, zaman. Bilmədin halını, bihudə keçirdin ovqat. Füzuli. Onunçün bir ovqat teleqrafları çap etməklə, gələcəkdə
sif. Kefi, əhvalı, pozğun, çox pərt, dilxor
is. Pozğunluq, kefsizlik, pərtlik, dilxorluq. [Kor Seyid] nə acı bir söz söyləyir, nə də ovqattəlxlik eləyir
is. 1. Ov heyvanları və quşları çox olan yer, ov yeri. Ovlaqda quş vurmaq. – Yoxsa ən yaxşı ovlaqdan da nabələd ovçu əli ətəyindən uzun qayıdar
“Ovlamaq”dan f.is
f. 1. Ov vurmaq, şikar etmək. Dovşan ovlamaq. – [Dəlilər] səhərdən kövşəndə ceyran ovlayırlar. “Koroğlu”
“Ovlanmaq”dan f.is
məch. Ov vurulmaq, şikar edilmək. Çoxlu dovşan ovlandı. // Balıq tutulmaq. Hər gecə 40 sentner balıq ovlanmışdı
1. “Ovmaq1”dan f.is. 2. sif. Ovulmuş, narınlaşdırılmış, narın edilmiş. Qarakişi … iri-iri doğrayıb cibinə yığdığı qəzetdən bir parça çıxarıb arasına o
“Ovmaq2”dan f.is