is. 1. Sınıq şeyin halı, qırıqlıq. 2. Sümüklərdə, oynaqlarda, damarlarda küt ağrı; əzginlik, yorğunluq hissi
f. Hüdudlaşdırmaq, məhdudlaşdırmaq
“Sınmaq”dan f.is
f. 1. Bir şeyə bərk toxunaraq parçalanmaq, tikə-tikə olmaq, xırda hissələrə ayrılmaq; qırılmaq, zədələnmək
is. Bir yaşar qoduq (bəzən söyüş yerində işlənir)
is. 1. Yan-yana və ya ard-arda duran adamlar və ya şeylər düzümü; səf, cərgə. Evlər sırası. İki sıra durmaq
is. bax xanazır
“Sıralamaq”dan f.is
f. Sıraya düzmək, sıraya qoymaq, sıra-sıra düzmək, sıra halına gətirmək
“Sıralanmaq”dan f.is
f. Bir-birinin yanınca sıra ilə dal-dala düzülmək, sıra ilə düzülmək. Natiq … sıralanıb baxan uşaqları göstərdi
f.sif. Bir-birinin yanınca sıra ilə düzülmüş. Lakin getdikcə Şirzad, Nəcəf və başqaları susaraq kənddəki səliqəyə, cərgə ilə sıralanmış evlərə, onları
sif. Sıra ilə olan, sıra ilə düzülmüş, sıralanmış. Sıralı dağlar
sif. Sırada olmayan; qaydasız, nizamsız
is. memar. Dirəklər və ya sütunlar üzərində duran tağlar sırası
sif. Rəhbər işdə olmayan, başqalarından fərqlənməyən; adi. Sıravi fəhlə. – Mollayev tək-tək nüfuzlu dostlarına arxalandığı halda, Aslanov saysız-hesab
sif. Xalis, məhz, ancaq, büsbütün. Sırf yalan. Sırf böhtan. – Mən heç vaxt damdandüşmə deməmişəm ki, … hicab yoxdur
is. Qadınların qulaqlarına taxdıqları qızıl, gümüş və s.-dən qayrılmış müxtəlif formalı bəzək; tana. Brilyant sırğa
is. Balaca sırğa, kiçik sırğa. Qızın qulağına sırğacıq taxmaq
is. Qulağın ət halında olan aşağı hissəsi; mərçək
is. Paltara, yorğana və s.-yə atılan iri və möhkəm tikiş. Döşəyin sırığı açılıb. Paltonun sırıqları bilinir
1. sif. Sırıq vurulmuş, sırıq atılmış. Sırıqlı paltar. – [Rəiyyətin] isti-soyuqdan saxlayan motal papağı, bir də döşü sırıqlı, ətəyi büzməli arxalığı
1. “Sırımaq”dan f.is. 2. bax sırıqlı 1-ci mənada. Bu adamlar (şəhərin alverçi, baqqal, tacir, dəllalları) çiyinlərinə güləbətinli sırıma ilə baftalı ç
f. 1. Arasına (içinə) yun, pambıq qoyulmuş mitili və s.-ni iri tikiş ataraq tikmək. Yorğança sırımaq
1. “Sırınmaq”dan f.is. 2. bax sırıqlı 2-ci mənada. Yunis sırınmanı alıb əyninə taxmamış Davud kəndiri belinə bağladı
məch. Sırıq vurulmaq, sırıq atılmaq. Döşək sırınıb qurtardı
is. 1. Qızıl kimi parlayan incə gümüş tel. 2. Əsgəri rütbələri bir-birindən ayırmaq üçün rəsmi paltarların qollarına, boyunlarına və s
“Sırmalamaq”dan f.is
f. Sırma tikmək, sırma ilə bəzəmək. Köynəyi sırmalamaq
sif. Sırması olan, sırma tikilmiş, sırma ilə işlənmiş və ya bəzədilmiş. Sırmalı köynək
is. Axmaqda olan su damcılarının donması nəticəsində əmələ gələn buz lülələri. Daşın kənarı sırsıra bağlamışdır
is. məh. Yamac üstü, uzanan təpəliyin üstü
is. Bel, kürək. Sırtına bir-iki tutarlı dartdı; Qolundan yapışıb, irəli atdı. H.K.Sanılı. Haydı, minib sırtına yel gedişli atların; Yerdə, göydə, dəni
sif. Utanmaz, həyasız, arsız, üzlü; özünü hər yerə soxan, heç şeydən utanmayan. [İsfəndiyar:] Mənim sırtıq adamdan xoşum gəlmir
“Sırtıqlaşmaq”dan f.is
f. Daha da sırtıq olmaq; həyasızlaşmaq, arsızlaşmaq. Uşaq döyüldükcə sırtıqlaşar
is. Utanmazlıq, həyasızlıq, abırsızlıq, arsızlıq; sırtıq adamın xasiyyəti. Mayanın üzündə və gözlərində heç bir biclik, sırtıqlıq və ya bayağılıq yox
“Sırtılmaq”dan f.is
bax sırtıqlaşmaq
sif. Cılız, çox zəif, çox arıq. Səttar kişinin yanında oturan topsaqqal, amma buradakıların hamısı kimi sısqa bir kişi sözə qarışdı
“Sısqalaşmaq”dan f.is
f. Getdikcə zəifləmək, sısqa olmaq, arıqlamaq, cılızlaşmaq
is. Cılızlıq, arıqlıq, zəiflik
f. Təpinmək, üstünə qışqırmaq
f. Ağlamaq, sızıldaya-sızıldaya ağlamaq, inləmək
1. sif. Yarıduru halda olan; horra. Sıyıq məhlul. Sıyıq gil. – Tüfəng açılan kimi, onun səsindən ürkən eşşək bir qoşa şıllaq atdı və “ovçu” aşıb başı
bax qaşıqaşı
“Sıyıqlaşdırmaq”dan f.is
f. Daha da sıyıq etmək, yaxud qatı halda olan şeyi sıyıq hala salmaq; durulaşdırmaq. Palçığı sıyıqlaşdırmaq
is. Sıyıq şeyin halı, xassəsi, keyfiyyəti; duruluq (qatı ziddi). Məhlulun sıyıqlığı. – Şorbanın sıyıqlığı dənin azlığındandır