1. sif. Yarıduru halda olan; horra. Sıyıq məhlul. Sıyıq gil.
– Tüfəng açılan kimi, onun səsindən ürkən eşşək bir qoşa şıllaq atdı və “ovçu” aşıb başı üstə sıyıq palçığın içinə düşdü.
2. is. Südlə və ya su ilə bişirilən duru xörək; qaşıqaşı, sıyıqaşı. Düyü sıyığı. Darı sıyığı. Ətli sıyıq.