1. köhn. şair. Oyaq, ayılmış (yuxudan), yuxusuz.
Eyləyibsən məni eşqə giriftar; Gündüzüm biqərar, gecələr bidar.
□ Bidar etmək (qılmaq) – ayıltmaq, oyatmaq.
Əcəl xabından, əfqanlar çəkib, Məcnunu bidar et!
Səba, gəl seyri-gülzar et! Gülü reyhanı bidar et!
Bidar edin amandır o zülfisiyahımı; Zülm ilə etməsin günümü tar, yatmasın.
Amma and verirəm səni o körpə uşaqların canına, yorğanı çək başına yat, dəxi məni şirin yuxudan bidar etmə!…
Bidar olmaq – oyaq olmaq, oyaq qalmaq, yatmamaq.
Kəvakib seyrini şəb ta səhər bidar olandan sor.
// Ayılmaq, oyanmaq.
Seyyidi zar görüb vəslini bidar olmuş.
Hər kəs oxuyub elmlə bidar olacaqdır.
Çöllər yuxudan olunca bidar; Min rəng çiçəklə doldu gülzar.
