BƏDƏSİL

sif.is. [ fars. bəd və ər. əsl] köhn. Əsli pis, zatı pis, mayası pis; əsilsiz, nəcabətsiz (bəzən söyüş mənasında işlənir).
Bədəsillər ciyərimi doğrayır; Əsil olan məlhəm qoyub bağlayır. Aşıq Molla Cümə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BƏDƏSİL nanəcib — nacins
  • BƏDƏSİL bədəsil bax nacins
BƏDƏNNÜMA
BƏDƏSİLLİK

Digər lüğətlərdə