1. tar. Şəhər, qəza, mahal, ya vilayət hakimi.
Padşahın şəhər darğası yolnan gedirdi, güzarı düşdü bu bağa. ().
Sən demə, bu bina şəhərin darğasının eviymiş. “M.N.lətif.” // Keçmiş zamanda vergi yığmaq üçün hakim, hökmdar, xan və b. tərəfindən kəndə göndərilən məmur. [Nəcəf bəy:] Buyur, mirzə, aparıb kənddə verərsən darğaya.
Necə ki lazımdır əməl eylər.
Darğa lələş məhsul vaxtı bir dərzi gözündən qaçırmaz( dı).
2. tar. Bazar keşikçilərinin başçısı.
Sübh olunca gecələr darğa kimi; Yatmayır, qırqır edir qarğa kimi.
3. məc. Özünü böyük sayan, heç kəs tərəfindən vəkil edilmədiyi halda özünü vəkil kimi aparan adam haqqında.
□ Darğa tikmək – hakim qoymaq, hakim təyin etmək, vəkil etmək.
[Xan:] Səni bu evdə kim darğa tikib, kim?
