…XIX əsrin ortalarında bütün Yaxın Şərq ədəbiyyatında belə bir vəziyyət əmələ gəlmişdi ki, keçmişdə ölməz nümunələr yaratmış Nizami, Firdovsi, Nəvai və Füzuli kimi şəxsiyyətlərin bədii yaradıcılığından tərbiyə almış adamlara başdan-başa epiqonluqdan ibarət olan əsərlər təqdim edirdilər.
Hökmdarlar məclisində oxuyan xanəndə qız obrazı isə “Koroğlu”dan sonra bəzi başqa operalara da daxil edilmişdir ki, bu da adi epiqonluqdur.