1. Beli sıx tutmaq üçün ona sarılan uzun və dar parça; belbağı.
Qurşaq da, bilirsən ki, on arşın gərək olsun…
Məhəmmədhəsən əlini eşşəkçinin qurşağına salıb çəkə-çəkə aparırdı.
Hacı Salman çubuğunu qurşağına sancdı, konka sürənin yerinə çıxdı.
// Sarğı, ip və s.
Göndərilən kitablar başıbağlı qalıb, kəsilmir və ruznamələr qurşaqdan çıxmır.
. 2. Bel. Qurşağından yapışmaq. Qurşağa qədər suya batmaq. Qurşağa qədər palçıq vardır. Bədəni hər gün qurşağa qədər soyuq su ilə yumaq xeyirlidir.
– Burada yaz zamanı qurşağa qədər ot olur.
3. xüs. Bir şeyin belini dövrələmək üçün metaldan və s.-dən qayrılmış kəmər; çənbər. Çəlləyin qurşağı. Binanın qurşağı.
4. coğr. Yer kürəsi səthinin iki meridian arasındakı hissəsi. Bütün Yer kürəsi meridianlarla 24 qurşağa, ya zonaya bölünür. – Avropa, demək olar ki, tamamilə mülayim qurşaqda yerləşən yeganə qitədir. “Qitələr coğrafiyası”.
// Ölkə ərazisinin, hər hansı bir əlamətinə görə, müəyyən bir qismini təşkil edən hissəsi.
– Hündürlüyü 1000 m-dən artıq olan relyef ünsürləri dağ qurşağını təşkil edir… [Miçurin] şaftalı kimi dadlı, zərif ətirli bir meyvə bitkisini Rusiyanın orta qurşaqlarında yetişdirmək istəyirdi.
◊ Qurşağa çıxmaq – həddi aşmaq (bir şeyin çoxluğunu, bolluğunu bildirir). Qar qurşağa çıxırdı.
– Söz uzansa həcv çıxar qurşağa; Sözün dalın çox uzatma, hayıfsan!
Bu minval ilə yeddi gün keçdi. Bu yeddi günün ərzində plov qurşağa çıxdı…
Qurşağının altını bərkitmək zar. – qarnını doydurmaq, yemək.
[Cahangir bəy:] …Xəlil, sən də gəl otur, qurşağının altını bərkit, balam!
Qurşaq tutmaq (yapışmaq) – güləşmək.
