Salarilər

Salarilər — erkən orta əsrlərdə Azərbaycan ərazisində formalaşmış və 941–981-ci illərdə hökm sürmüş sülalə. Salarilər dövlətinin varlığına 981-ci ildə Rəvvadilər dövləti tərəfindən son qoyulmuşdur.

Tarixi dövlət
Salarilər
Bayraq
←  ←   →  → 941 — 981
Paytaxt	Ərdəbil
Ən böyük şəhər	Təbriz Dəbil
Rəsmi dilləri	ərəb dili, deyləm dili, türk dili
Dövlət dini	İslam
Valyuta	Dirhəm, Dinar
İdarəetmə forması	Monarxiya
Sülalə	Salarilər
Davamiyyət
Azərbaycan  Gürcüstan  Türkiyə  Ermənistan  İran  Rusiya  →
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Azərbaycan tarixi
Etimologiya  • Xronologiya  • Etnogenez
Ən qədim dövr Daş və Mis dövrü Quruçay mədəniyyəti Azıx mağarası Azıxantrop Tağlar mağarası Damcılı mağarası Zar mağarası Şuşa mağarası Şulaveri-Şomutəpə mədəniyyəti təxm.6500–3400 e.ə. Şomutəpə yaşayış yeri Kür-Araz mədəniyyəti təxm.3400–2000 e.ə. I Kültəpə yaşayış yeri (Babək) Qarğalartəpəsi yaşayış yeri Leylatəpə mədəniyyəti Tunc və Dəmir dövrü Xocalı-Gədəbəy mədəniyyəti təxm.XIII–VII əsrlər e.ə. Boyalı Qablar mədəniyyəti təxm.II minillik e.ə. II Kültəpə yaşayış yeri (Babək) Üzərliktəpə yaşayış yeri Erkən tayfa ittifaqları Aratta III min.I yar. e.ə. Lulubi XXIII əsr-II min. e.ə. Kuti III min.əvv.-III min.son. e.ə. Turukki XX–XIX əsr e.ə. Erkən dövlətlər Manna 850–616 e.ə. Midiya 728—549 e.ə. İşquz 652–625 e.ə. Kiçik Midiya 558–330 e.ə. Küp qəbirləri mədəniyyəti e.ə.IV əsr-b.e. VII əsr
Antik dövr İskəndər imperiyasından sonra Atropatena 328—224 e.ə. Atropatidlər Atropatena Arşakiləri Sasanilər dövrü Qafqaz Albaniyası e.ə.IV əsr—b.e.704 Aranoğulları Roma ilə əlaqələr Alban Arşakiləri Xristianlığın yayılması 301 Satraplıq 252-639 Akilisen sülhü 387 Fars-Göytürk müharibəsi 627-629 Mehranilər Leq çarlığı b.e III əsr Maskut b.e III əsr Kaspiana Şirvan
Orta əsrlər Ərəb dövrü İslamın yayılması VIII-IX əsrlər Arran Ərməniyyə 653–884 Xürrəmilər hərəkatı VIII-IX əsrlər Şəki dövləti VIII əsr—1117 Mehranilər Arevmanelilər Qriqol oğulları Orta əsrlər Azərbaycanı Layzanşahlar 861 — 917 Şirvanşahlar 861 — 1539 Məzyədilər 861-1027 Kəsranilər 1027-1382 Vikinq yürüşləri 914-1041 Gürcü təbəəliyi 1124-1239 Dərbəndilər 1382-1539 Dərbənd əmirliyi 869 — 1075 Sacilər 889-929 Salarilər 919-1062 Şəddadilər 951–1075 Ani əmirliyi 1072-1174 Rəvvadilər 955-1071 Vaspurakan çarlığı 908–1021 Sünik çarlığı 987— 1170 Artsak çarlığı 1000–1261 Xaçın knyazlığı X-XIV əsrlər Dəfnə sülaləsi Həsən-Cəlalyanlar sülaləsi Naxçıvanşahlıq X əsr — XI əsrin 60-cı illəri Əbuduləfilər Türk-Monqol dövrü Türkləşmə Ağsunqurlular 1108–1227 Azərbaycan Atabəyləri 1136-1225 Elxani təbəəliyində 1236–1335 Qarabağ 1230-cu illər Çobanilər 1335–1357 Cəlairilər 1336–1432 Teymurilər Hürufilik Şəki hakimliyi 1384–1551 Orlat sülaləsi Qara keşiş nəsli Qaraqoyunlular 1406–1468 Ağqoyunlular 1468–1508 Ərdəbil hakimliyi
Erkən müasir dövr İmperiyalar dövrü və parçalanma Səfəvilər 1501–1736 Azərbaycan tayfaları Şiələşdirmə Qarabağ bəylərbəyliyi Azərbaycan bəylərbəyliyi Şirvan bəylərbəyliyi Çuxursəəd bəylərbəyliyi Osmanlı ilə müharibələr Habsburqlarla ittifaq Naxçıvan sancağı Ordubadilər Əfşarlar 1736–1747 Xəmsə məlikləri Qacarlar 1796–1925 Azərbaycan xanlıqları 1747–1828 Azərbaycan sultanlıqları XVI əsr–1828 Car-Balakən camaatı XVII əsr–1830 Kürəkçay müqaviləsi Gülüstan müqaviləsi Türkmənçay müqaviləsi Rusiya dövrü Müsəlman əyalətləri rəisliyi 1804–1840 Hərbi dairə rəisliyi 1806–1840 Erməni vilayəti 1828–1840 Xəzər vilayəti 1840–1846 Şamaxı quberniyası 1846–1859 Bakı quberniyası 1859–1917 Yelizavetpol quberniyası 1868–1917 İrəvan quberniyası 1850–1917 Zaqatala dairəsi 1859–1917 Bakı tətili 1903 Milli oyanış Milli Azadlıq Hərəkatı Hümmət 1904 Müsavat 1911 Qafqaz cəbhəsi 1914–1918 Bakı qırğınları 1918 Quba qırğınları 1918 Şamaxı qırğınları 1918 Şuşa qırğınları 1918 Qafqaz İslam Ordusu Bakı döyüşü 1918 Göyçay savaşı 1918 Araz Türk Cümhuriyyəti 1918-1919 Muğan Hərbi Diktaturası 1918-1919 Müasir Azərbaycan İlk Azərbaycan Respublikası 1918–1920 Batum konfransı 1918 Muğan Sovet Respublikası 1919 Ermənistanla müharibə 1918–1920 Azadıstan 1920
Müasir dövr SSRİ dövrü Azərbaycan SSR 1920–1991 Qarabağ üsyanı 1920 Gəncə üsyanı 1920 Moskva müqaviləsi 1921 Qars müqaviləsi 1921 Stalin repressiyaları 1920-1950 Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayəti 1923 Naxçıvan Sovet Respublikası 1924 Azərbaycan Milli Hökuməti 1945-1946 II Dünya müharibəsi 1941-1945 Azərbaycan legionu Deportasiya 1947–1988 Sumqayıt hadisələri 1988 Meydan hərəkatı 1988-1991 Qarabağ müharibəsi 1989–1994 Qara Yanvar 1990 Müstəqillik dövrü Azərbaycan 1991-ci ildən Naxçıvan 1991-ci ildən Xəzərin statusu 1991-ci ildən Talış-Muğan 1993 Dağlıq Qarabağ 1994-cü ildən Qarabağ müharibəsi 1988-1994 Xocalı soyqırımı 1992 Gəncə hadisələri 1993 Mart hadisələri 1995 İkinci Qarabağ müharibəsi 2020 Böyük Qayıdış Azərbaycan diasporu
Azərbaycan portalı
b m r

Əsas məqalə: Məhəmməd ibn Müsafir

Salarilər 941-ci ildən 979-cu ilə qədər Azərbaycan və İran Azərbaycanının ərazisində hakimiyyət sürən bir İslam sülaləsi idi.^[1][2] Mərzban ibn Məhəmməd Sacilər dövlətinin mövcudluğuna son qoyaraq, 941-ci ildə Salarilər sülaləsinin əsasını qoymuşdur. O, Dəyləmdə hakimiyyət sürən Musafirilər sülaləsinin banisi Məhəmməd ibn Musafirin oğlu idi. 941-ci ildə Mərzban qardaşı Vahsudanla birgə atalarını devirmişdilər. Həmin ildə Mərzban Azərbaycanı fəth etmək məqsədilə yola çıxmış, Ərdəbili və Təbrizi ələ keçirmiş, daha sonra hakimiyyətini Bərdə, Dərbənd və Azərbaycanın şimal-qərb bölgələrinə qədər genişləndirmişdir. Şirvanşahlar vasalı Mərzbanın vassalı olmağı qəbul etmiş və xərac ödəməyə razılaşmışdır. ^[3][2][4]

943–944-cü illərdə ruslar Xəzər bölgəsinə əvvəlki 913/14-cü il yürüşündən daha qəddar bir kampaniya təşkil etmişdilər. Bu kampaniyanın bölgənin iqtisadi vəziyyətinə təsiri nəticəsində Bərdə böyük şəhər mövqeyini itirmiş və bu mövqe Gəncəyə keçmişdir.^[5][5][6] Salari ordusu onlarla döyüşdə bir neçə dəfə məğlub edilmişdi. Ruslar Aran bölgəsinin paytaxtı Bərdəni ələ keçirmiş, yerli əhalinin öz dinlərini saxlamağa icazə vermiş, əvəzində isə öz ağalıqlarının tanınmasını tələb etmişdilər. Bəzi tarixçilər rusların daimi məskunlaşmaq niyyətində olduqlarını qeyd etməkdədirlər. İbn Miskəveyhin verdiyi məlumata görə, yerli əhali ruslarla bağlanan sülhü pozaraq, onlara daşlar atmış və müxtəlif təhqirlərə yol vermişdir. Buna cavab olaraq ruslar şəhər əhalisinin oranı tərk etməsini tələb etmişdir. Bu ultimatum rədd edilmiş və ruslar şəhər sakinlərini qətl etmiş, bir çoxlarını isə fidyə qarşılığında saxlamışdır. Qırğın qısa bir müddət üçün danışıqlar səbəbilə dayandırılmış, lakin danışıqlar uğursuzluqla nəticələnmişdir. Ruslar Bərdədə bir neçə ay qalmış, oranı ətraf bölgələri talamaq üçün baza kimi istifadə etmiş və böyük qənimətlər toplamışdılar.^[2]

Şəhər yalnız ruslar arasında baş verən dizenteriya epidemiyası ilə xilas ola bilmişdir. Daha sonra Mərzban Bərdəyə mühasirə etmiş, lakin Mosulun Həmdani əmiri əl-Hüseynin hücum etdiyini öyrənmişdir. Mərzban rusları nəzarət altında saxlamaq üçün kiçik bir qüvvə buraxaraq, 945–946-cı illərin qış kampaniyasında əl-Hüseyni məğlub etmişdir. Bu vaxt ruslar əldə edə bildikləri bütün qənimət və əsirlərlə şəhəri tərk etməyə qərar vermişlər.^[2] 948-ci ildə Mərzuban Həmədan və İsfahan hökmdarı Rükn əd-Dövlə tərəfindən məğlub edilərək, Samiram qalasında əsir götürülmüşdür. Bundan sonra Səllarilər ərazisi Mərzbanın qardaşı Vahsudan, onun oğulları və Sacilərdən Deysəm arasında hakimiyyət uğrunda amansız mübarizənin mərkəzinə çevrilmişdir. Mərkəzi hakimiyyətdəki bu müvəqqəti zəiflik Rəvvadilərə Təbrizin şimal-şərqindəki, Şəddadilərə isə Dvinin ətrafındakı əraziləri ələ keçirmək imkanı vermişdir.^[2]

Vilferd Madelunqun bildirdiyinə görə, Salarilərdən İbrahim ibn Mərzban öz hakimiyyətini Şirvan və Dərbənd hakimlərinə də qəbul etdirməyi bacarmışdır. Lakin Salarilər 971-ci ildə Gəncədə möhkəmlənən Şəddadi hakimiyyətini də tanımağa məcbur edilmişdilər. Onlar sonra Azərbaycana gələn Səlcuqlular tərəfindən yox edildilər.^[2][7]

Mərzban qardaşı Vəhsudanı özünün varisi elan etmişdi. Vəhsudan Azərbaycana gəldiyi zaman qala komandanları ona tabe olmaqdan imtina etdilər və onun əvəzinə Mərzbanın oğlu Yustanı özlərinin hakimi kimi tanıdılar. Azərbaycanda öz hakimiyyətini qurmağa nail ola bilməyən Vəhsudan məcbur Taroma geri döndü. Beləliklə, Yustan Azərbaycan hakimi kimi, onun qardaşı İbrahim isə Dvin hakimi kimi tanınmağı bacardılar. Qaynaqlardan göründüyü qədərilə Yustan daha çox hərəmdə vaxt keçirməyi üstün tuturdu və bu da onun bəzi dəstəkçilərinin ona dəstək verməmələrinə yol açmışdı. Lakin o və qardaşı İbrahim 960-cı ildə xəlifə əl-Muktafinin nəvəsi əl-Mustacir tərəfindən qaldırılmış üsyanı yatırmağı bacardılar.

Bundan bir qədər sonra Yustan və qardaşı olan Nasir Taroma gəldilər. Onlar burada Vəhsudan tərəfindən aldadılaraq ələ keçirildilər. Vəhsudan oğlu İsmayılı Azərbaycanı ələ keçirmək üçün yola saldı. Buna qarşı çıxan İbrahim ordu topladı və onun bu addımına Vəhsudan Yustanı, onun anasını və Nasiri edam etməklə cavab verdi. Nəticədə İbrahim Azərbaycandan İsmayıl tərəfindən qovulsa da, Dvində öz hakimliyini qoruyub saxlaya bildi.

İsmayıl 962-ci ildə vəfat etdi və bundan istifadə edən İbrahim Azərbaycanı ələ keçirdi. O, buradan da yürüşünü davam etdirərək Taromu ələ keçirərək Vəhsudanı Daylamana qaçmağa məcbur etdi. 966-cı ildə İbrahim Vəhsudan tərəfindən məğlub edildi və nəticədə döyüşçüləri onu tərk etdilər. İbrahimin qohumu Rükn əl-Dövlənin yanına qaçmasından sonra Vəhsudan bir digər oğlu Nuhu Azərbaycanın hakimi təyin etdi.

Rükn əl-Dövlə İbrahimi yenidən Azərbaycan hakimliyinə geri qaytarmaq üçün vəzirinin komandanlığı altında ordu göndərdi. Bu ordu ilk növbədə Vəhsudanı Tarom bölgəsindən qovdu. Lakin 967-ci ildə o, yenidən ordu göndərdi və İbrahim əmisi ilə sülh bağlamadan Ərdəbili yandırdı və Azərbaycanın bir hissəsini ona verdi. 968-ci ildə o, Şirvanşahı ona xərac verməyə məcbur edərək Salarilərin Şirvanda hakimiyyətini bir daha təsdiqlədi.

Bundan sonrakı dövrlərdə İbrahimin hakimiyyəti zəifləməyə başladı. 971-ci ildə Şəddadilər Gəncəni ələ keçirdilər. İbrahimin şəhəri uğursuz mühasirəsindən sonra Şəddadilər şəhərin onlara məxsus olduğunu qəbul etdirə bildilər. İbrahim 979-cu ildə taxtdan salındı və həbsə atıldı. 983-cü ildə öldü. Onun taxtdan salınması ilə Salarilərin Azərbaycanda əsas hakim qüvvə olması faktına son qoyuldu. Tədricən üstünlü Rəvvadi ailəsinə keçdi. Vəhsudanın nəvəsi olan Mərzban ibn İsmayıl 984-cü ilə qədər Azərbaycanın kiçik bir hissəsini öz əlində saxlamağı bacardı. Lakin bu ildə o, Rəvvadilər tərəfindən məğlub edildi. Onun oğlu İbrahim Taroma qaçdı və orada Salari hakimiyyəti bərpa etdi. Lakin onların buradakı hakimiyyətinə bu dəfə Buveyhilər son qoydular.

Bu zaman Dvində İbrahim ibn Mərzbanın oğlu olan Əbülhacca hakimiyyətdə qalmaqda idi. 982 və ya 983-cü ildə o, Qars hakimi tərəfindən Baqration sülaləsindən olan II Smbatın mülklərinə hücuma keçməyə təhrik edilmişdi. Əbülhaccanın Naxçıvan hakimi Əbu Dulaf əl-Şeybaninin üzərinə yürüşü uğursuzluqla nəticələndi. Nəticədə Əbülhacca Dvin hakimliyini itirdi. Bundan sonra Cənubi Qafqazı səyahət edən Əbülhacca Bizans imperatoru II Basil ilə də görüşmüşdür. 989 və ya 990-cı ildə II Smbat ona Dvini yenidən ələ keçirmək üçün ordu versə də, sonradan bu dəstəyini geri çəkdi. Sonda Əbülhacca öz qulluqçularından biri tərəfindən boğularaq öldürüldü.

• Yarshater, Ehsan, The Cambridge History of Iran. Vol. 1. (PDF), Cambridge University Press, 1983, ISBN 9780521200929
• Ryzhov, K.V., All the monarchs of the world. The Muslim East. VII-XV centuries, Veche, 2004
• Bosworth, C. E., "BARḎAʿA, Encyclopaedia Iranica, 1988, 2017-11-17 tarixində arxivləşdirilib, İstifadə tarixi: 2024-09-23
• Ibn Miskawaih, Abu ', Ahmad Ibn Muhammad, The Tajarib Al-Umam; Or, History of Ibn Miskawayh, Nabu Press, 2014, ISBN 978-1295768103, 2024-09-24 tarixində arxivləşdirilib, İstifadə tarixi: 2024-09-24
• Minorsky, Vladimir, Studies in Caucasian history, Cambridge University Press, 1953
• Bosworth, Clifford Edmund, The New Islamic Dynasties, Columbia University Press, 1996, ISBN 978-0231107143, 2022-03-27 tarixində arxivləşdirilib, İstifadə tarixi: 2024-09-24

• The New Islamic Dynasties: A Chronological and Genealogical Manual by Clifford Edmund Bosworth, Columbia University, 1996. pg. 148. (ing.)
• V. Minorsky, Studies in Caucasian history, Cambridge University Press, 1957. pg 112. (ing.)
• БСЭ, Салариды(rusca)
• Алиярлы С. История Азербайджана. С древнейших времен до 70-х гг. XIX в., Баку, 2008., с. 209–210.
• Мусафириды ^{[ölü keçid]} (rusca)