qart-qart danışmağ: (Lənkəran, Yardımlı, Salyan, Şamaxı, Şəki) böyük-böyük, lovğa-lovğa danışmaq. – Nə qart-qart danışırsan? (Lənkəran); – Qəfər çox q
(Salyan) mədənin iç hissəsi. – Qarta təmizdəmməsə, qarın-qartanı yiməg olmaz
(İmişli) qaba parça növü. – Geymişəm qartanqazı, Mimmişəm fərəməzi
(Borçalı) yad. – Ə:, sən qartdağan a: döysən
(Kürdəmir, Şəmkir, Tovuz) qazımaq, qaşımaq. – Yağın qazan divi qartdıyıfsaη, o:nçun toyunda yağış yağdı (Şəmkir)
(Başkeçid, Borçalı, Cəbrayıl, Hamamlı, Mingəçevir, Zəngilan) qaşınmaq. – Qotur tüşüf nədi, nə çox qartdanersaη? (Başkeçid); – Adama qotur tüşəndə adam
I (Kürdəmir) bax qart II. – O qartını bəri gət, dəryazı itileyəcəm II (Borçalı, Qazax, Şəmkir, Tovuz) yapıncı
(Yardımlı) ərə getməmiş, evdə qalıb qarımış. – Qartımış qızi kim alar?
qartiyə dönmək: (Zaqatala) əsgiyə dönmək. – Honun partalı qartiyə dönüpdü
(Tovuz) mədənin iç hissəsi. – Heyvanın qarnında qartqart var
(Zaqatala) yetişməmiş qoz
(Dərbənd) bax qaranqac
(Lənkəran) bax qarınpa. – Nə qarunpa uşağdu bu?
(Qazax) dincə qoyulmuş torpaq
qas salmax: (Qax) kəsmək (parçanı)
(Bakı, Qusar, Salyan) çənbər. – Qasağ araba təkərində olur (Salyan)
(Gəncə, Qazax, Şəmkir, Tovuz) bax qasağ. – Arabanın qasağın təzələdim (Gəncə); – Bular yaman mö:kəm qasaxlardı (Şəmkir)
(Gəncə) araba təkərinə qasağ vurmaq. – Gör təkəri usda qasaxlıyıpbı?
(Şəmkir) gödəltmək. – Çuxanın ətəyini qasdırıv, indijə saηa verəjəm
(Dərbənd) təkə. – Salmiyin bağə qasəni, baği kurriyədü
(Kəlbəcər) balıq növü adı. – Ay İmran, get bir-iki qası tut
(Zaqatala) hər hansı bir sahəni otlağa çevirmək. – Da:vud öz əkin yerini qasləşdirmax isdiyir; – Qalxoz bu yeri qasləşdirəcək
(Qazax) qırçın (qadın paltarında)
I (Naxçıvan, Şərur) sağanaq II (Borçalı) bax qasmax. – Qasnax arvat paltarındo:lar yaraşıxçın
(Gəncə) tələsik tikmək. – Bu köynəyin cırığını qasnaxla, maηa ver
(Şəki) otlardan hazırlanmış dərman adı. – Qasnı ələfiyət dermanıdı
(Zaqatala) ağacdan hazırlanmış bəzəkli qutu. – Keçmişdə corab sapları qoyardılar qasriyə
I (Basarkeçər, Daşkəsən, Gədəbəy, Hamamlı, Qarakilsə, Qazax) 1. dağın, təpənin hündür yeri (Basarkeçər, Daşkəsən, Hamamlı)
(Naxçıvan) qoyun saxlanılan yer
(Naxçıvan) çütqabağı, alınlıq. – Qaşbəndi annımıza bağlıyırdıx
(Zaqatala) yəhərin qaşına keçirilən ikigözlü ipək heybə
(Goranboy) bax qaşıxəngəli
(Zəngibasar) sulu xörək
(Salyan) qaşıq torbası
(Basarkeçər) sulu xingal. – Xəngəli süzüllər, əmə qaşıxəngəlini süzmüllər, sulu yi:llər
(Basarkeçər, Bərdə, Hamamlı, Qazax) bax qaşığlığ. – Qaşıxlıx nəmidə saxlanır (Bərdə); – Qaşıxlıx ipdən örülür (Qazax); – Qaşıxları yu, apar yığ qaşıxl
(Dərbənd) qaşıq qoyulan torba, qab. – Qaşıxlar qaşıxsalandadu
I (Balakən, Basarkeçər, Borçalı, Hamamlı, Xaçmaz, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Şəki, Tovuz, Zaqatala) alın
I (Cəbrayıl) bax qaşqa I II (Ucar) kiçik arx III (Cəbrayıl) müxtəlif şeylər qoymaq üçün evin yanında düzəldilmiş yardımçı yerin arxa və ya ön hissəsi
(Qax) itburnu. – Qaşqala yetişib çoxdan
(Şəki) başdansovdu etmək. – İş görəndə əməlli-başlı gör, qaşqalama
(Çənbərək) dalaşmaq. – Dəvəçi İxdiyarnan yaman qaşqalaşdı
(Ucar) cuvar. – Qaşqalavan suyu çəltik zəmilərinə düz bölür
(İmişli) qaşqaldaq. – Çoxlı qaşqato:ğ var çalada; – Qaşqato:ğun vırmağı ördəgdən hasaddı
(Şəki) sönmək. – Ocaq qaşdı, işıq qaşdı
(Qax) bax qaşığlığ
I (Qax) dəst. – Adamın bi qat paltarı olar, honun da qədrini bilər II (Ordubad, Salyan) tərəf. – Qızım o qatda yaşıyır (Ordubad) III (Qax) evin sütunu
(Qax) yumurta qabığı. – Qa:tdarı yığın, fal eliyək
qat-qar eləməx’: (Cəbrayıl, Daşkəsən, Zəngilan) qatışdırmaq. – Ağ unnan qara unu qat-qar eliyəndə yaxşı çörəyi çıxır (Zəngilan)
(Qax) azı dişi. – Sən qatani çehdirəndə çox əcişdimi?