I (Çənbərək) böyümək, enlənmək; boşalmaq. – Əygımdəki çüşdal üççə gündə tejannadı II (Qazax) qoyun dərisindən tejan, tuluq hazırlamaq
(Hamamlı) xırmanda təmizlənmiş taxılı topa şəklində bir yerə yığmaq. – Taxılı so:urdum, tejdi:f gəldim
(Bolnisi, Borçalı, Daşkəsən, Hamamlı, Qazax, Naxçıvan) bax tejan I. – Tejəndə süd var (Bolnisi); – Tejən qoyun dərisinnən olor, içinə qatıx tökö:llər
(Dərbənd) hamarlamaq. – Bu evin cabarını dünən tekişlədi usta
I (Cəlilabad, Hamamlı, Kürdəmir, Ordubad) 1. sap (Ordubad). – Natik tükannan tel aldı 2. sim; sazın, tarın simi (Hamamlı); – Sazın teli qırıldı, aşıx
(Cəbrayıl) mal ətində olan iri damarlar. – Bu ətin telbəsini yemək olmaz, qopart at
(Salyan) dalbadal. – Uşaxlar telbə-telbə qaçırdılar
(Kəlbəcər) heyvanın yeni doğulmuş balası öldükdə anası ölmüş başqa bir balanı ona isnişdirən adam. – Qəni kişi yaxşı teləçidi
(Kəlbəcər) 1. isinişdirmək, alışdırmaq 2. ilişdirmək. – Yetim quzunu kürə qoyuna telədim. – Fatmanı Cəfərə telədilər
(Salyan) nazik, ensiz. – Validə gəlininə bi də: telfirəngi üzük aparmışdı
(Ağdam) bax teləçi. – Hər adam telix’çi ola bilməz. – Telix’çi bizim inəyə bir quzu telidi
(Ağdam, Xocavənd) bax teləməx’. – Qoyun oursağ olanda yetim quzunu ona telirix’ (Xocavənd)
(Zəngilan) bax teləməx’. – İnəyin bızavı öldü, quzunu ona telitdim
(Zəngilan) aldatmaq, kələk gəlmək. – Sən məni teliyəlməzsən, mən uşax dəyləm
(Şərur) saçaq, qarğıdalı saçağı. – Məkə:n də telməyi o:r
(Ordubad) uzuntüklü dəridən tikilmiş papaq. – Mənim telpəyimi burya gətir
(Zəngilan) pambıq yığıldıqdan sonra qozanın arasında ilişib qalan pambıq qalığı; saçaq. – Pambı: yaxşı yığıη, üsdündə teltəsi qalmasın
(Şəki) bax teyim. – Birəz te:m gə, gidax çatax
(Zaqatala) kiçik mis qazan. – Yağı tençedəmi əridirsən?
(Çənbərək) rütubətli. – Bizim ev yaman tennidi
(Çənbərək) rütubətli. – Bu otax tepdi ◊ Tep damı (Çənbərək) – tütün yarpaqlarını nəmləndirmək üçün xüsusi tikili
(Gədəbəy) nəm çəkmək, rütubət çəkmək. – Duhar so:ux olduğuna gəvə tennənif, əldən çıxıf
(Bolnisi) boşqab
(Qax) kökləmək, seyrək tikişlə tikmək. – Habı oynağın <paltar> etəgini tepşi hələ
I (Bərdə, Culfa, Gəncə, Hamamlı, Şərur) böyük xurcun. – Terin içinə ağır şeylər qoymaq olar. – Teri atın belinə aşır (Bərdə); – Xurcunu adam çiyninə s
(Quba) cır meyvə. – Teranı bizdə hiç kimsənə yimiyədü, tükülüb qaladu ağacın altında
(Dərbənd) ağac. – Tereg yıxılanda biz ona ağac diyədiğ; – Yemişi <meyvəni> teregdən çöpliyəduğ <dərmək>
(Tabasaran) ağacdələn. – Teregdeşənün balaların Qaflan alub üldürütdü
(Oğuz) kiçik, xırda balıq. – Böyyü balıxdı, kiçiyi terlan
(Füzuli, Zəngəzur) hünər, bacarıq. – Vağon sürmək hər adamın tesi döyül (Zəngəzur); – Hər kəsdə tes olmas ki, şeyri yazsın (Füzuli)
(Meğri) qısaboylu, gödək
(Şamaxı, Ucar) 1. tələsən 2. səbirsiz. – Testo adam qab sındırar (Ucar); – Həsən yaman testodi (Şamaxı)
(Tovuz) ləklərin alağını təmizləmək üçün alət
(Zəngilan) ip əyirmək üçün alət. – Nənəm öydədi, əmə teşi öydə döy
(Borçalı) dərin boşqab. – Teşvi cəmnən az tuturdu
(Balakən) xarab olmuş, yararsız yun
(Qazax) tel, saç
I (Çənbərək, Qazax) 1. pul (Çənbərək). – Ə, maηa tetir sayıfsan? 2. gümüş pullardan düzəldilmiş bəzək (Qazax); – Keşmişdə dingə geyərdix’, qavağı teti
(Qazax) nağd etmək, hazır etmək. – Get pulu tetirrə, soηra gələrsəη
(Qazax) ətrafı gümüş pullarla bəzədilmiş; bəzəkli. – Əvvəllər qız-gəlin qavağı tetirri dingə geyərdi
I (Ağdam, Bakı, Cəlilabad, Culfa, Göyçay, Kürdəmir, Meğri, Sabirabad, Salyan, Şamaxı, Şahbuz) tamam, tamamilə, büsbütün
I (Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, Culfa, Kəlbəcər, Kürdəmir, Laçın, Tovuz, Zəngilan) bax teyjə. – Bu qənd teyxa nö:ütdü, munnan çay işməx’ olmaz (Ağdam); – Ə
(Meğri) bax teyjə. – Bu ət teyxə əlengədi, sümüx’dü
(Şəki) tez, cəld. – Teyim get, anan səni ça:rır
I (Şəki) bax tejim. – Teyin gəl bir yerdə gidax II (Naxçıvan) qədər. – Bırdan Nəzərəbata teyin qaşdım
(Laçın) tamam, tamamilə, büsbütün
(Hamamlı, Salyan, Şamaxı) 1. neştərləmək, deşmək 2. yaralamaq. – Bı yara gərəg teylənə (Salyan); – Dünən bazarda Məməd Həsənin qolunu teylədi (Şamaxı)
I (Gəncə, Qazax, Tovuz) bax teyləməğ. – İrrini yareyi teyliyellər (Qazax); – Əzizinəm neynərəm, xancal alıf qarabağrım teylərəm, bir canım var sana qu
(Gəncə) qovmaq. – Dursam səni teyləndirəjəm