sif. Lüləsində yiv olmayan, lüləsi hamar olan; yivsiz. Hamarlüləli tüfəng
is. Yol yoldaşı. Bu dünya bir yol kimidir, biz axirət müsafiri; Kəcavədə hamaş gərək öz hamaşilən yanaşa
sif. Topa, bir-birinə bitişik (çiçək və meyvə haqqında)
is. [ər.] 1. Belində yük daşımaqla keçinən adam. [Gülpəri] cəld nökər Cəfəri göndərib iki nəfər hambal çağırtdı, yanındakı və baqajdakı şeyləri daşıdı
is. köhn. Hambalın işi, sənəti, peşəsi. Sonra da bir zaman [Nadir] Bakıya gəlib, bazarda hamballıq etdi
əvəz. Bir nəfər də kənarda qalmayaraq, hamısı, bütün adamlar. Hamı razıdır. Hamı ayağa qalxdı. Hamı iclasa gəlməlidir
zərf Bir nəfər də kənarda qalmayaraq, hamısı bir yerdə; birlikdə, cəmən. [Fazil:] Nə baxırsınız gözümün içinə? Nə səbəbə hamılıqla ayağa qalxıb təzim
bax hamı. Adamların hamısı gəlmişdi. – [Tələbə:] Bizim yoldaşların hamısı bu gün məktəbdə olub. Z.Xəlil
is. [ər.] 1. Birini himayə edən, himayəsi altına alan, qoruyan; himayəçi, havadar, arxa. Rüstəm bəyin üzündə hami axtaran bir çocuq ifadəsi vardı
sif. [ər.] köhn. 1. Yüklü, yüklənmiş. 2. Üzərində olan. 3. Daşıyan, götürən. 4. is. Sahib, yiyə
sif. və is. [ər.] Hamiləlik vəziyyətində olan; ikicanlı, boylu, boyudolu. Hamilə qadıntək yuxusu möhkəm; Qucağı doludur dərələrin də
is. Qadın orqanizmində rüşeymin inkişaf dövründəki vəziyyəti; ikicanlılıq, boyluluq
is. 1. Himayəçilik, havadarlıq, himayə etmə, qanadı altına alma. Qulam müəllim istəyirdi ki, Mehparə və Sitarə onun hamiliyi ilə oxuyub ali təhsil als
is. Hürərkən itin çıxardığı səs
is. [fars. həm və pa – ayaq] 1. Keçmişdə kənd varlısına, dövlətliyə verilən ad. [1-ci kəndli:] Burada bir Hacı Bayram deyil, ondan savayı da neçə hamp
is. bax xına. İki qoyun yan-yana; Əlimə yaxdım hana; Sənə süd verən ana; Olsun mənə qaynana. (Bayatı)
is. Əllə xalça, palaz və s. toxumaq üçün yerdə qurulan dəzgah; xana. Axşamdan yıxılır, ertədən yatır; Həftədə hanaya bir arğac atır… Aşıq Ələsgər
“Harada” sual əvəzliyinin danışıq dilində işlənən forması. [Qurbani:] İbtida eyləyib girdim meydana; Aşıqlar ustadı, görün, handadı? “Qurbani”
“Harada?” “haradadır?” mənasında sual əvəzliyi. [Giziroğlu:] Hanı bu bağçanın gülü; Oxumur şeyda bülbülü
əvəz. 1. İki və ya bir çox şeydən birini müəyyənləşdirəcək cavab almaq üçün sual kimi işlənir. Hansı əsərdən xoşunuz gəlir? Sitatları hansı məxəzlərdə
[alm.] idm. Qısa dəstəklə birbirilə birləşmiş iki çuqun şardan ibarət gimnastika aləti (əzələləri inkişaf etdirmək üçün işlənir)
is. Gurultulu, lovğa, lakin boş, əhəmiyyətsiz sözlər, hay-küy. Hap-gopuna baxma, əlindən heç şey gəlməz
bax gopçu. Hap-gopçunun biridir
sual əvəz. 1. Hansı yer, hansı məkan, yaxud hansı istiqamət, hansı tərəf. Kitabları hara qoydu? Stulu hara apardın? – [Sevil Gülüşə:] Balaşdan soruşma
sual əvəz. Hansı yerdə? hayanda? Səni harada görə bilərəm? Dəftərlər haradadır? – [Məşədi Qəzənfər:] Əşi, adam gərək insaf ilə danışsın, qışın soyuğun
sual əvəz. Hansı yerdən? hayandan? hansı tərəfdən? Haradan gəlirsən? Haradan almısan? Haradan gəlmisənsə, oraya da getməlisən
əvəz. Birisinin hansı yerdən, harada anadan olduğunu, vətəninin hara olduğunu bilmək üçün işlədilir. O haralıdır? – [Mansur xan:] Söylə görüm, haralıs
sif. [ər.] 1. İslam dininin ehkamlarına görə yeyilməsinə, işlədilməsinə icazə verilməyən (halal əksi)
sif. və is. [ər. həram və fars. xor – yeyən] Özgənin malına, şeyinə, puluna tamah salan; müftəxor. [Mustafa bəy:] Hamınız haramxorsunuz, hamınız oğrus
is. [ər. həram və fars. zadə] Fırıldaqçı, kələkbaz, hiyləbaz, bic, yaramaz, tülüngü. [Murov:] Haramzadələr, mənim əlimdən hara gedəcəksiniz
is. Fırıldaqçılıq, kələkbazlıq, hiyləbazlıq, biclik. …Dəstədə bir müsəlman görmürəm ki, ondan bir haramzadəlik və xəyanət baş verməmiş ola
1. nida. Dad, aman, vay, dadfəryad, dad-fəğan. Haray, kim nə dilim var, nə dil anlayanım. Qövsi. Haray, ey şerimin tunc qanadları; Fikrimin, hissimin
is. Hay-küy, səs-küy. Bir tərəfdə haray-həşirlə daş, qum daşınır, o biri tərəfdə qumla əhəng qarışdırılıb palçıq edilirdi
sual əvəz. Hansı yerə? hansı tərəfə? hayana? Haraya gedirsən? Haraya baxırsan? – Haraya belə, Ələmdar? – deyə Bənövşə çəkinə-çəkinə soruşdu
is. Haraya gələn, köməyə gələn, özünü haraya çatdıran, yaxud dalaşanları gəlib ayıran adam. [Cabbar bəy:] Zalım oğlu istəyirmiş barmağını salıb biçarə
“Haraylamaq”dan f.is
f. 1. Qışqıraraq çağırmaq, səsləyib çağırmaq. Ana vətən harayladı; Dar günündə övladını. N.Rəfibəyli
“Haraylaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birini bərkdən çağırmaq, qışqıraraq səsləmək. Çobanlar haraylaşırdılar. Uşaqlar qaçışır və haraylaşırlar
sif. 1. Yaxşı bəslənməkdən, yaxşı baxılmaqdan kökəlmiş, qızğınlaşmış, azğınlaşmış; tünd. Harın dayça
“Harınlamaq”dan f.is
f. 1. Yaxşı bəslənməkdən, yaxşı qulluq edilməkdən kökəlmək, qızışmaq, harınlaşmaq. At bütün qışı tövlədə xama bağlanıb, yeyib harınlamışdı
“Harınlaşmaq”dan f.is
bax harınlamaq
is. 1. Harın, harınlaşmış heyvanın halı. 2. məc. Qudurğanlıq, azğınlıq, zorbazorluq. Vəzirov göstərir ki, bəylərin tüfeyli, müftəxor təbiəti özbaşınal
is. Afrikada quru və qızmar külək
[yun.] 1. mus. Musiqi nəzəriyyəsinin, akkordların düzülüşünü, musiqinin ümumi inkişafında onların qarşılıqlı əlaqəsini şərh edən bölməsi
is. [ər.] 1. Daşdan, kərpicdən və s.-dən tikilən hasar; barı, sədd. Bağın hasarı. Hasardan aşmaq. – Böyük bir qala var, dörd yanı hasar; Daşında pasla