1. məch. Dövrəyə alınmaq, əhatə edilmək, araya alınmaq. 2. t-siz. Halqalanmaq, halqa kimi görünmək, genəlmək
“Dövrələşdirmək”dən f.is
f. Dövrə (dairə) şəklinə salmaq; girdələşdirmək
sif. Dövrəyə alan, dörd bir tərəfini tutan, mühasirəyə alan
sif. Çevrəsi geniş, ətrafı geniş. Bu yer çox dövrəli yerdir
sif. Dövrə (dairə) şəklində; dairəvi. Ətrafına bir dövrəmə cızıq çəkib deyir: – Ayağını bu cızıqdan bayıra qoysan, özün bil! “M
sif.sifəti girdə; girdəsifət
sif. Dövrə xassəsində, dövrə mahiyyətində, dövrə şəklində olan. Dövrəvi hərəkət
sif. [ər.] 1. bax dövrəvi. Dövri hərəkət. 2. Müəyyən vaxtlarda çıxan. Dövri mətbuat. 3. Vaxtdan-vaxta təkrar edən, müəyyən vaxtlarda (dövrlərdə) baş v
is. Bir şeyin dövri olması, müəyyən vaxtlarda, vaxtaşırı təkrar etməsi, baş verməsi
is. [ər.] 1. iqt. Gəlir əldə etmək və təkrar istehsal üçün pulun, malın dövr etməsi, tədavülü. Pul dövriyyəsi
“Dövrləşdirilmək”dən f.is. Ədəbiyyat tarixinin dövrləşdirilməsi
məch. Dövrlərə bölünmək
“Dövrləşdirmək”dən f.is
f. Dövrlərə ayırmaq (bölmək). Dil tarixini dövrləşdirmək
“Dövrləşmək”dən f.is
f. Ayrı-ayrı dövrlərə bölünmək (ayrılmaq)
zərf dan. Bərk-bərk döyərək, əzişdirərək; döyülmüş halda. Kişini döysındır aparıb qatırlar zindana. “M
is. məh. Peyvənd, qələm
“Döycələmək”dən f.is
f. məh. Döycə (peyvənd, qələm) vurmaq
icb. məh. Döycə (peyvənd, qələm) vurdurmaq
“Döydürmək”dən f.is
“Döymək” dən icb. [Pristav:] Doğrusunu de, yoxsa səni yıxdırıb o qədər döydürərik ki, bir ay yorğan-döşəkdə qalarsan
zərf Bir şeylə vura-vura, fiziki qüvvə işlədərək. Usta ağlaya-ağlaya fikrə getdi və birdən qalxıb başına döyə-döyə hönkürdü
is. 1. Keçmişdə: kəlağayı və ya bezi üzüsığallı daş üstündə ağac çəkiclə döyəcləyib şax və sığallı hala salma işi
is. Çəkicvuran. Döyəcçilərin məharətlə vurduğu çəkiclərin səsi pulemyot səsi kimi müntəzəm eşidilirdi
is. xüs. Üstündə şey döyəcləmək, döyəc işi aparmaq üçün sığallı daş
bax döyməc
“Döyəcləmək”dən f.is
f. 1. Bir şeylə döymək, vurmaq. Az qalıb, mənzil başına çatmışıq, – deyə arabaçı öküzləri döyəclədi. T
“Döyəclənmək”dən f.is
məch. Bir şeylə üstündən döyülmək, vurulmaq
1. is. Çox sürtülməkdən, toxunmaqdan, bir şeyə dəyməkdən, yaxud döyülməkdən dəridə əmələ gələn sərtlik, qalınlıq; qabar
sif. Döyənəyi olan, qabarlı. Döyənəkli ayaqlar
is. bot. Meşələrdə, rütubətli yerlərdə bitən çoxillik ot bitkisi
is. 1. “Döymək”dən f.is. 2. Quru meyvə tozu (poroşoku). 3. xüs. Döymə üsulu ilə mis, dəmir və s. üzərində salınmış naxış, şəkil
is. məh. Yaş meyvənin döyülməsi ilə hazırlanan yemək. Gün uzun, külfət oruc, döyməc ilə keçmir əməl. M
is. aşp. İçərisinə döyülmüş ət qoyulmuş, yaxud qarası ət qiyməsi olan plov. [Ağa Kərim xan:] …Tez ürəktutan xörəklərdən birisi döymədöşəmədir
f. 1. Əziyyət vermək, yaxud cəzalandırmaq üçün birini əl, yaxud başqa bir şeylə vurmaq; kötəkləmək, əzişdirmək
is. Döyülmüş ətdən bişirilən kabab. Başladı zakazı: döymə kabab, cücə kababı, çoxoxbili, daha nə bilim nə
is. aşp. Döyülmüş ət, noxud və kişmişdən bişirilən yemək
“Döyükdürmək”dən f.is
f. Təəccübləndirmək, mat qoymaq, çaşdırmaq. Bünyadın qulaqları uğuldayırdı, [külək] onu döyükdürmüşdü
“Döyükmək”dən f.is
f. Özünü itirmək, mat qalmaq, təəccüb etmək, çaşıb qalmaq, çaşmaq. Sofiya xanım Rüstəm bəyi görən kimi əvvəl döyükdü, rəngi qaçdı
f.sif. Çaşmış, özünü itirmiş, çaşıb qalmış, mat qalmış. O, içəri girdi, döyükmüş gözləri ilə dükanın içindəkilərə baxdı
“Döyülmək”dən f.is
məch. 1. Əl və ya başqa bir şeylə vuraraq əziyyət verilmək; kötəklənmək, əzişdirilmək. Bərk döyülmək