“Düşürülmək”dən f.is
“Düşürmək”dən məch. Şeylər aşağı düşürüldü. Uşaqlar maşından düşürüldülər. – Şose yolunun kənarında, körpünün döngəsində maşınlar və arabalar dayandır
sif. [fars.] klas. Çətin, müşkül, ağır. Ey deyən: səbr qıl, ah eyləmə yarı görcək; Mənə düşvardır ol, gər sənə asan görünür
is. [fars.] Tara oxşar ikisimli musiqi aləti
is. [ər. “dövlət” söz. cəmi] köhn. kit. Dövlətlər. Düvəli-müəzzimə (keçmişdə böyük dövlətlərin ümumi adı)
is. məh. Balta küpünün arxası. Baltanın düydüsü
“Düydürmək”dən f.is
“Düymək”dən icb. Atın quyruğunu düydürmək
is. İnəyin, camışın, ceyranın, maralın hələ kələ və ya təkəyə gəlməmiş, doğmamış balası. Maral düyəsi
is. Balaca düyə. Bizim düyəmiz böyümür, elə düyəcə kimi durur. S.Rəhimov
is. məh. Hələ dəyməmiş xırda qarpız və ya qovun. □ Düyələk kimi – yupyumru, gipgirdə. Müqim bəyin qarnı qarpız kimi qalxıq, başı da aran yerinin düyəl
sif. [düyələk və fars. …baz] dan. 1. Davakar, dəbbəçi. 2. Fırıldaqçı, kələkbaz; hoqqabaz
is. dan. 1. Davakarlıq. 2. Fırıldaqçılıq, kələkbazlıq; hoqqabazlıq
[holl.] 2,54 santimetrə bərabər uzunluq ölçüsü
is. 1. Paltarı ilməkləmək üçün (bəzən də yaraşıq üçün) sümükdən, metaldan və ya başqa materialdan qayrılan, adətən yuvarlaq şəkildə olan şey
“Düym” sözünün canlı dildə işlənən forması. Həsən bəy əzbərdən quyuların hamısının dərinliyini ayrı-ayrı olaraq sajın və futla deyil, hətta düymənin d
“Düymək”dən f.is
zərf Düymə qədər; az, azacıq. Dəvəcə boyun olunca, düyməcə ağlın olsun. (Ata. sözü)
is. 1. Kiçik düymə. 2. Kiçik tumurcuq
is. 1. Puçur, açılmamış tumurcuq. Yazda ağacların düyməçələri irilənməyə başlayır. – Nərgiz düyməçələri; Püstə kimi yarılıb ortasından neçələri
“Düyməçələmək”dən f.is
f. Düyməçə (4-cü mənada) ilə bənd etmək. [Gəldiyev] Vahidin layihəsini səliqə ilə düyməçələdi, başladı üzünü köçürməyə
“Düyməçələnmək” dən f.is
f. 1. Düyməçə gətirmək, tumurcuqlanmaq, puçurlanmaq. Ağaclar düyməçələnir. – Yaşıl yarpaqların arasında düyməçələnmiş tüklü meyvəni seçmək olurdu
sif. Düyməçəsi olan, tumurcuqlu. Göy düyməçəli ağac. – …Meşə yolunu kollar, qırmızı çiçəkli, göy düyməçəli maralotular, ağ, sarı və qırmızı göbələkli
f. 1. Kəndirin, ipin və s.-nin bir yerini ilmək halına salmaq; ilgəkləmək, düyünləmək, düyün halına salmaq
“Düymələmək”dən f.is
f. Düyməni, ya düymələri ilgəkdən keçirməklə bağlamaq, qovuşdurmaq. Köynəyini, paltarını düymələmək. – Məşədi İbad yaxasını düymələyir… Ü
“Düymələnmək”dən f.is
1. məch. Düymələri, ya düyməsi ilgəyə keçirilməklə bağlanmaq, qovuşdurulmaq. Çəhrayı arxalıq [xanımın] sinəsində yarımdairə təşkil edərək qızıl toqqa
“Düymələtmək”dən f.is
icb. Düyməsini, düymələrini bağlatmaq
sif. 1. Düyməsi olan, düymə ilə bağlanan, düymələnən. Düyməli köynək. – Əyricə qaşı var, ucu əyməli; Kətan köynək geyib, köksü düyməli
sif. Ölçüsü bir yarım düymə (düym) olan. Düyməyarımlıq mıx, boru. – O, iyirmi beş santimetrlik, düyməyarımlıq dəmir parçalarından burğaclar hazırlayır
is. İsti iqlimdə sulu yerlərdə (xırlarda) yetişdirilən ağ rəngli dənli bitki (qabıqlı halda buna çəltik deyilir)
is. 1. Çəltik yetişdirməklə məşğul olan adam. 2. köhn. Düyü taciri, topdan düyü satmaqla məşğul olan adam
is. 1. Düyüçünün işi, peşəsi, məşğuliyyəti. 2. Sif. mənasında. Düyü yetişdirməklə məşğul olan, düyü yetişdirən
“Düyülmək”dən f.is
“Düymək”dən məch. Kəhər atın quyruğu haça düyülmüşdü. Ə.Vəliyev. ◊ Qaşı (qaşları) düyülmək – bax qaş
bax düyün1. Qaşlarının düyümünü; Elə bil kimsə açdı; Qırışdı gözlərinin kənarı; Dodaqların da qaçdı. R
bax düyünləmək. Tükəzban çarşabın uclarını belinə çarım-çarpaz düyümləyib, oraya – yığıncağa yüyürərdi
bax düyünlənmək
bax düyünlü
is. 1. İki ip və s.-nin bir-birinə bağlanmasından əmələ gələn yumru ilmək yeri, habelə ipin özünün ilmək halına salınmış yeri
is. Toy, şənlik. Bayraməlisiz toy olmaz, Qənbərsiz düyün. (Ata. sözü). Davul, zurna çalındı, qızdı düyün
sif. Çoxlu düyünləri olan, düyünlü. Düyün-düyün ağac. Düyün-düyün ip. // Zərf mənasında. Düyün-düyün olmaq
is. bot. Qaymaqçiçəklilər fəsiləsindən düzən və aşağı dağ zonasında bitən, ikişər lələkvari kəsimli yarpaqları olan birillik ot bitkisi
bax düyünçə
is. İçinə şey qoyulub düyünlənmiş yaylıq, parça və s.; bağlama. Bir tərəfdə tayanın dibində su bardağı, çörək düyünçəsi, əyin paltarı və bir neçə boş
“Düyünçələmək”dən f.is