sif. Gövdəsi çox yekə, çox cəsamətli və biçimsiz
[lat.] mal. Səhmdarlar cəmiyyəti üzvləri arasında bölünməli olan gəlirin bir hissəsi; hər bir səhmdarın payına düşən gəlir
[fr. əsli lat.] 1. Topçu, bəzən zirehli tank və atlı qoşun hissələrində bölmə. Divizion komandiri. Divizion qərargahı
is. [lat.] Bir neçə alay və briqadadan ibarət qoşun birləşməsi. Piyada diviziyası. Tank diviziyası
sif. Div xasiyyətli, pis xasiyyətli, yolagetməz. Divqılıq adam
is. [fars.] Nağıllarda: div balası, balaca div
is. [ər.] Ölkə, məmləkət. diyar-diyar bax diyarbədiyar. O göyərçin ki, gəzdi dünyanı diyar-diyar; ülfətin carçısı kimi; sənin qəlbinin canlı parçası k
zərf Bu ölkədən o ölkəyə; ölkələri dolaşaraq. Aşıq deyər, budu yar; Xalın deyər, budu yar; Qoydun kamana məni; Atdın diyarbədiyar
is. [ər.] köhn. Keçmiş zamanda: öldürülmüş adam və ya heyvan əvəzinə öldürənin verməli olduğu mal və ya pul; qanbahası
is. məh. Atın boynuna bağlanan ip; çatı. [Dərviş:] Diyin atın boğazında irəlidən hazır idi. A.Divanbəyoğlu
is. 1. Yeni ayaq açan uşaqları yeriməyə öyrətmək üçün arabacıq; yüyürək. 2. Kiçik metal təkərcik (məs
sif. Diyircəyi, yaxud diyircəkləri olan, diyircək üzərində duran, diyircək vasitəsilə hərəkət edən. Diyircəkli stol
is. Ağır bir şeyi bir yerdən başqa bir yerə diyirlədib aparmaq üçün altına qoyulan dəyirmi ağac, boru parçası və s
“Diyirləmək”dən f.is
bax diyirlətmək
“Diyirlənmək”dən f.is
f. Yuvarlanaraq bir istiqamətə doğru hərəkət etmək, yuvarlanmaq (dəyirmi, yuvarlaq şeylər haqqında). Diyirlənən bu yöndəmsiz … düşmən tankı idi
“Diyirlətmək”dən f.is
icb. Dəyirmi, yuvarlaq şeyi bir istiqamətə doğru yuvarladaraq hərəkət etdirmək. Çəlləyi diyirlətmək. – Valla oyuncaq avtomaşınını fərişin üstü ilə diy
is. 1. Qıçın diz oynağı olan hissəsi, bükülən yeri. Dizlərini bükmək. – Getdim bağa üzümə; Tikan batdı dizimə
bax dizbədiz. Oturaydım dizdizə; Baxaydım gül üzünə. (Bayatı). Təbiət bizimlə durub diz-dizə; Başından keçəni danışır bizə
zərf Dizləri üstündə, dizləri üstündə sürünərək. Diz-dizi yerimək. – Uşaqların çoxusu həftələrlə yeriyə bilməzdi, mollaxanadan evlərinə diz-dizi gedər
sif. Dizin alt tərəfində olan. Dizaltı damar
is. [ing.] Kompozisiya, quruluş, tərtib
zərf Üz-üzə, bir-birinə lap yaxın. Dizbədiz oturmaq
[alman ixtiraçısı Dizelin adından] 1. Maye yanacaqla işləyən mühərrik. Dizel mühərriki. 2. dan. Dizel mühərriki ilə işləyən avtobus
sif. Dizel mühərriki olan, dizel ilə işləyən, hərəkətə gətirilən. Dizelli avtomobil. Dizelli qatar
is. [yun.] tib. Kəskin yoluxucu bağırsaq xəstəliyi; qanlı ishal. Atəvəliyinin köklərindən dizenteriya xəstəliyinin müalicəsində istifadə edilir
sif. Dizenteriyaya (qanlı ishala) tutulmuş. Dizenteriyalı xəstə
zərf Diz üstə, diz-dizi. □ Dizin-dizin sürünmək (süründürmək) – 1) ayaq üstündə dura və ya gedə bilməyib diz üstə sürünmək (süründürmək)
“Dizləmək”dən f.is
f. Dizi ilə vurmaq
is. 1. Kişilərin şalvar altından geydikləri (əsasən ağdan tikilən) alt tuman. Yasavul şalvarını çiyninə atmış, ağ dizlikdə yollarda toza bata-bata sür
is. məh. 1. Giləsi böyük, tumları iri üzüm növü. 2. Həmin üzümdən qurudulmuş mövüc
is. bot. Rütubətli çəmənliklərdə bitən ot bitkisi
nida. Öküz, camış kimi heyvanları səsləmək üçün çıxarılan səs. □ Do demək – 1) heyvanı “do” səsi ilə səsləmək
[ital.] Musiqi qammasının başlanğıc səsi, habelə bu səsi göstərən not
dod vermək – bax dodu vermək (“dodu”da)
sif. İnsan dodağına bənzəyən, dodağa oxşayan
bax dodağabənzər
sif. Alt dodağı sallanmış halda olan. Dodağısallaq adam
is. dan. Bəzəkçi, sözbaz
bax qalındodaq
is. 1. Ağız kənarlarını təşkil edən iki mütəhərrik dəri-damar büküklərindən hər biri. Adamın iki dodağı olur
zərf 1. Yavaşcadan, pəsdən, öz-özünə. Yalnız Mina ilə Xədicə arabir dodaqaltı söylənir, bu qərardan məmnun olmadıqlarını bildirirdi
bax dodaqaltı. Yarməmməd nə isə dodaqarası anlaşılmaz bir şey mızıldadı. M.İbrahimov
bax ağızbaağız 1-ci mənada
is. Kiçik (incə, zərif) dodaq
is. bot. Nanə, adaçiçəyi və s.-nin mənsub olduğu bitki fəsiləsinin adı
is. ədəb. Aşıq şeir formalarından biri (bu şeir formalarında sözlər elə seçilir ki, dodaq səsləri, demək olar ki, iştirak etmir)