bax kitabə. [Mirzə] çinilər ilə müzəyyən, divarlarında əlvan kətəbələr asılmış … bir otağa daxil oldu
is. Yeni doğmuş heyvanın ilk südündən bişirilmiş yemək. 2. Xəmirinə süd, şəkər, yumurta, yağ qatılaraq bişirilən girdə şirin çörək
is. tar. Keçmişdə Azərbaycan kəndlərində əhali tərəfindən seçilən və kəndin inzibati işlərini idarə edən şəxs
is. Kətxudalıq vəzifəsi, işi
is. 1. Söykənəcəyi olmayan sadə stul, kürsü; taburet. …Şərəfoğlu ağ kətili taxtın yanına çəkib, əlini Rüstəm kişinin başına qoydu
is. Alaq vurmaq, torpağı yumşaltmaq üçün kənd təsərrüfatı aləti. Qızlar, gəlinlər də çiynində kətmən; Deyib gülə-gülə dağıldı çölə
sif. Kətmənlə işləyən adam, qadın. Kətmənçi dəstəsi
“Kətmənləmək”dən f.is. …Pambığın yavaş-yavaş çiçək açmasına baxmayaraq, hələ kətmənləmə qurtarmamışdı
f. Kətmənlə alağı təmizləmək, yaxud kəsəkləri xırdalamaq, torpağı yumşaltmaq. Sahəni kətmənləmək
“Kətmənlənmək”dən f.is
məch. Kətmənlə vurulmaq (alaq), yumşaldılmaq (torpaq)
“Kətmənlətdirmək” dən f.is
bax kətmənlətmək
“Kətmənlətmək”dən f.is
icb. Kətmənlə alağı vurdurmaq, torpağı yumşaltdırmaq
[ər. “kövkəb” söz cəmi] klas. Ulduzlar. Zülmət ziyayə oldu qalib; Yandırdı məşailin kəvakib. Füzuli. Bütün kəvakibi birbir öz adları ilə sayırlar; Ki,
is. zool. Bataqlıqda yaşayan uzundimdik quş
is. bot. Nazik, uzun yarpaqlı, yeyilən və xörəyə qatılan acıtəhər göyərti. Dovğaya kəvər qatmaq. İki dəstə kəvər
is. [fars.] klas. İran şahlarına verilən ümumi ad. [Nüşabə:] Bu kəyan bayrağı, bu da bir tuğra; Keyqubad möhrü də vurulmuş bura
is. [ər.] köhn. Yalançı, yalan danışan
“Kırıxmaq”dan f.is
bax karıxmaq. Ya nə vicdanə digər bir işə çulğaşdı yetim; Hərə bir hoqqa çıxartdız, kırıxıb çaşdı yetim
Aşağıdakı mənalarda və hallarda işlədilən ədat. 1. Sual cümlələrinin sonunda gələrək, xəbərə aid olur, xəbərin və ya ümumiyyətlə, cümlənin mənasındakı
bağl. 1. Baş cümlə ilə budaq cümlələri bir-birinə bağlayır. Elə yavaş danışır ki, eşitmək olmur. Elə dumandır ki, göz gözü görmür
is. [yun.] İdarə sistemləri, üsul və vasitələri haqqında elm
is. [ər.] Özünü hamıdan üstün tutma, başqalarına yüksəkdən baxma; lovğalıq, məğrurluq; lovğalanma, qürurlanma, təşəxxüs
is. [ər.] Od almaq üçün ucunda kükürd olan nazik çubuq. Kibrit qutusu. – Azad kibrit işığında onun sarı bənizini, tutqun firuzə gözlərini, hətta üzünd
is. Kibrit çöpləri qoyulan balaca qutu. // Həmin qutunun üstünə geydirilən metal və s. materialdan qapaq
zərf Lovğalıqla, lovğa-lovğa, qürurla. Kibrlə danışmaq. Kibrlə gülmək. – Bünyad başqa vaxt olsaydı … kibrlə susub durmazdı
“Kibrlənmək”dən f.is
f. Kibrli olmaq; lovğalanmaq, təşəxxüslənmək
sif. Lovğa, təşəxxüslü. [Zabit] nəzərini Şirəlinin dodaqlarından ayırıb kibrli bir hal aldı. M.Hüseyn
is. Kibrli adamın hal və keyfiyyəti; lovğalıq, məğrurluq, təşəxxüslük
“Kicəmək”dən f.is
f. Öcəşmək, sataşmaq. [Məşədi İmamqulu:] Ədə, bəlkə darvazanın qabağında uşaqlarla kicədin, orada düşdü? Çəmənzəminli
sif. Olduqca kiçik, çox kiçik. Kiçicik otaq. Kiçicik qab. Kiçicik qutu. – Gülzar kiçicik əllərini irəli uzatmış, həyəcan içində nəticəni gözləyirdi
sif. 1. Həcmcə, ölçücə balaca; xırda (böyük müqabili). Kiçik əl. Kiçik göz. Kiçik otaq. Kiçik qab. Kiçik kitab
sif. Çox kiçik, yaxud bir qədər kiçik. Məhlədə bitər söyüd; Yarpağı gömgöy söyüt; Kiçikcə bir yar sevdim; Xudam, sən özün böyüt
bax kiçicik. [Müqim bəy:] Gəl, mirzə, … aramızdakı hər hansı kiçikcik ixtilafı bir kənara buraxıb qardaş olaq
“Kiçiklənmək”dən f.is
f. Yaltaqlıq etmək, yaltaqlanmaq, başqalarının qarşısında əyilmək, əskilmək
“Kiçikləşmək”dən f.is
f. Kiçik olmaq, kiçilmək
is. Hamı, hamısı
is. 1. Həcmcə, ölçücə balacalıq, xırdalıq. Otağın kiçikliyi. Tarlanın kiçikliyi. 2. Kəmiyyətcə, sayca, miqdarca, cüzilik, azlıq
müq. dər. köhn. Bir qədər kiçik
bax kiçikraq
sif. Yaşı az, uşaq yaşlarında olan; uşaq. Kiçikyaşlı uşaqlar. – [Cəfər əmi] dünyada hər şeydən artıq iki vücudu sevər və xidmət edərdi: kiçikyaşlı qız
sif. Görünən şeylərin şəkillərini kiçildən. Kiçildici şüşə
“Kiçildilmək”dən f.is