məch. Kiçik edilmək; balacalandırılmaq
f.sif. riyaz. Sonsuz miqdarda çıxılan rəqəm; azalan
“Kiçilmək”dən f.is
f. 1. Həcmcə, miqdarca, ölçücə daha kiçik olmaq; azalmaq, balacalaşmaq, xırdalanmaq. …Başın çanağı nazikləşib kiçildikcə beyin də zəifləməyə və kiçilm
1. “Kiçiltmək”dən f.is. 2. Qrammatikada: isimlərdə şeylərin həcm etibarı ilə kiçilməsini və sifətlərdə keyfiyyətcə azlığı göstərən
f. 1. Balacalatmaq, daha kiçik etmək, azaltmaq, ixtisar etmək (miqdarca, sayca, həcmcə və s.). 2. Vəzifəcə aşağı salmaq
is. Çürüyən və ya nəm şeylərin üstündə nazik qat şəklində əmələ gələn yüngül, yumşaq mikroskopik göbələkciklər
zərf [ər.] 1. Yetər, kafi, bəs olma. Deyirlər, çox ardır yüz il, əlli il; İnsana bir ömür kifayət deyil
sif. Kifayət qədər yaxşı verilən tələblərə cavab verən; kafi. // Kifayətləndirək razı edən, təmin edən; qaneedici
“Kifayətləndirmək” dən. f.is
f. Razı salmaq, qane etmək, təmin etmək
“Kifayətlənmək”dən f.is
f. 1. Özünü təmin olunmuş hesab etmək, razı qalmaq, qane olmaq; qənaətlənmək. Bu cavabla kifayətlənmək olar
sif. Ehtiyacı ödəməyən, çatışmayan, kifayət etməyən
is. Ehtiyacı ödəməmə, çatışmama, kifayət etməmə
sif. 1. Çirkin, eybəcər. Kifir qadın. Kifir uşaq. – [Sənəm:] Nə kifir kişidir, ay Allah! Ü.Hacıbəyov
“Kifirlənmək”dən f.is
bax kifirləşmək
“Kifirləşmək”dən f.is
f. Gözəlliyini itirmək, eybəcərləşmək, çirkinləşmək. Qız böyüdükcə kifirləşirdi
is. Eybəcərlik, çirkinlik. Üzündən, gözündən kifirlik daşır; Deyəsən, qəlbində qurdlar oynaşır. S.Vurğun [Ələkbər:] Yox canım, Qumru hara, belə kifirl
“Kiflənmək”dən f.is
f. 1. Üzü kiflə örtülmək, kif atmaq, kif bağlamaq. Qərənfil xala Camal əmiyə dörd iri fətir uzadaraq: – Bunları təktək qoy, çünki çim süddə yoğurmuşam
f.sif. Kif bağlamış, kif basmış, kifdən xarab olmuş. Kiflənmiş çörək. Kiflənmiş pendir. – Rütubətli, kiflənmiş qaranlıq otaqda tavandan tökülən damcıl
“Kiflətmək”dən f.is
t-li. Kiflənməsinə səbəb olmaq, kifləyib xarab etmək
sif. Kifi olan, kif iyi verən, kif bağlanmış. [Sayalının] …kifli, üfunətli düyünçələrində … nə desən tapılardı
“Kifsimək”dən f.is
bax kiflənmək. Belə vaxtlarda idarənin pəncərələri açılır, kifsimiş kağız qoxusu küçəyə yayılırdı. Mir Cəlal
“Kifsinmək”dən f.is
bax kiflənmək
is. [fars.] köhn. Sifilis. Bir çox söhbətdən sonra məlum olur ki, Məşədi Allahverən bir vaxt kift azarına mübtəla olubmuş
is. 1. Altı kiloqrama bərabər köhnə ağırlıq ölçüsü. İki kilə arpa. 2. İkigözlü taxta tərəzi
is. [fars.] 1. Qıfıl. Asma kilid. – Siyirmə kilidlər biləkdən yoğun; Asılmış qıfıllar buğunbəbuğun. H
1. “Kilidləmək”dən f.is. 2. bax qıfılbənd 2-ci mənada. [Muzdur] saz çalmasa da, çalğı tanıyan, havacatdan, gözəlləmədən, kilidləmədən, deyişmədən başı
f. Kilidlə bağlamaq. Əmiraslan … Nurəddini çomaq ilə döyüb anbara saldı və ağzını kilidləyib getdi. S
“Kilidlənmək”dən f.is
məch. 1. Kilid vurulmaq, kilidlə bağlanmaq. Qapı kilidlənmişdi. – Evin qapısı dışarıdan kilidlənmişdi
“Kilidlətmək”dən f.is
icb. Kilidlə bağlatmaq. Qapıları kilidlətmək
sif. Kilid vurulmuş, kilidlə bağlanmış; bağlı. Kilidli qapı. Darvaza kilidlidir. – Balacayev əlini stola atıb güclə ayağa qalxdı
is. [fars.] Yun və ya pambıqdan toxunan zolaqlı, xovsuz palaz növü. Kilimə bürün, el ilə sürün. (Ata
is. Qədim xalq oyun növü
is. Balaca kilim. [Yasavulu] qaldırıb pəncərənin qabağında, üzərinə sürtük kilimçə salınmış, qılçaları laxlayan çarpayının üstünə uzatdılar
is. Kilim toxuyan və ya satan adam
is. Kilimçinin işi, peşəsi, sənəti
is. 1. Bir-birinə qarışmış, dolanmış, pırtlaşıq saç, tük, yun, sap, ip və s. Saçı kilkə kimi pırtlaşmaq
is. [rus.] zool. Siyənəkkimilər ailəsinə mənsub xırda balıq növü
sif. dan. Daim saçları pırtlaşıq olan. Kilkəbaş qız
“Kilkələnmək”dən f.is