f. 1. Qır döşəmək, qır salmaq, qır ilə örtmək. Damı qırlamaq. Səkini qırlamaq. 2. bax qırlanmaq 2-ci mənada
is. Qaranquş. İki yolçu sevimli qırlanğıc; Ötüşüb bir budaqda şən: “vic-vic”. A.Şaiq. Tramvaylar sularda süzən qırlanğıc kimi axır
“Qırlanmaq”dan f.is
1. məch. Qır döşənmək, qır salınmaq, qırla örtülmək. Damlar qırlandı. Həyət qırlandı. 2. qayıd. Hislənmək, qurumlanmaq; qurumla, his ilə dolmaq; qurum
“Qırlaşmaq”dan f.is
f. 1. Qır halına düşmək. 2. məc. dan. Bərk-bərk yapışmaq, tutmaq. Qönçə əsla Həbibdən ayrılmır. Gör necə qırlaşıb qucağına, elə bil doğma atasıdır
“Qırlatmaq”dan f.is
icb. Qır saldırmaq, qır döşətmək, qırla örtdürmək. Damı qırlatmaq
sif. Qır salınmış, qır döşənmiş, qırla örtülmüş. Qırlı səki. – [Ələmdar] …qırlı damların üstündən içərinin görünüb-görünmədiyini bilmək istədi
sif. Üstü qayçılanmış, qayçı ilə vurulmuş. Qırma bığ, saqqal
is. 1. “Qırmaq”dan f.is. 2. Ov tüfəngindən atılmaq üçün qurğuşundan tökülən xırda kürəciklər; seçmə. Bu tüfəng qırmanı çox yayır
is. Badam, fındıq və ya qoz ləpəsindən hazırlanan halva növü
sif. Bığının üstü qayçılanmış, qayçı ilə vurulmuş. İri gövdəli, göy paltarlı, qırmabığlı Qocaoğlu kövşəndənbiçindən idarəyə qayıtdı
is. Heyvanları sürərkən vurmaq üçün kirişdən, dəridən, ipdən və s.-dən qayrılan uzun dəstəli qamçı; şallaq, tatarı
“Qırma(n)clamaq”dan f.is
f. Qırmancla vurmaq. Atı qırmanclamaq. – Qırmanclayır atı, yortur, yüyürür; Bir dağı döndükdə böyük kənd görür
“Qırma(n)clanmaq”dan f.is
f. Qırmancla vurulmaq
“Qırma(n)clatmaq”dan f.is
icb. Qırmancla vurdurmaq, qırmancla döydürmək
sif. Əlində qırmanc olan. Arada gəzən əli qırmanclı nəzarətçilər “tənbəllik” edənləri döyəcək(dilər)
f. 1. Bərk bir şeylə vurmaqla, toxundurmaqla, yaxud yerə salmaqla parçalamaq, sındırmaq. Güzgünü qırmaq
bax qarmaq1. Üst-başı toztorpaq içində qısaboylu … iri çopur burnu qırmaq kimi əyri bir topal, yumaq kimi yumalana-yumalana içəri girdi
sif. Saqqalı üzdən qayçı ilə vurulmuş, üstdən qayçılanmış, üzündə xətt qoymuş. Məriz, dərviş libasında qırmasaqqal, uzun, cavan bir oğlandır… Ə
is. Beldən qatlanan, bükülən ov tüfəngi
is. 1. bax qırmızböcəyi. 2. Bu böcəkdən hasil edilən qırmızı boya
is. zool. Boyayıcı maddə istehsal edilən böcək cinsi
sif. 1. Qan rəngli; al. Qırmızı boya. Qırmızı şərab. – Gəlin ağlayır; gözlərinin yaşları od kimi tökülüb, qırmızı yanaqlarını dağlayır
is. məh. bot. Bulaqların ətrafında bitən qırmızı saplaqlı pencər; yeyilən ot
sif. köhn. Birçəkləri hənalı. Bazarın başında yoğun və qırmızıbirçək bir baqqal. “Buy, dəli Səmədə bax!” – deyib, ona bir çürük badımcan səlbəsi atdı
is. zool. Boğazının altı qırmızı balaca köçəri quş
1. sif. Azca qırmızı, bir az qırmızı. 2. zərf məc. Həyasızca, utanmadan; açıqaydın. Qırmızıca yalan demək
1. sif. Dərisinin rəngi qırmızı olan. Qırmızıdərili tayfalar. 2. is. Cəm şəklində: qırmızıdərililər – Şimali və Cənubi Amerika hindiləri (bədənlərini
sif. 1. Gözləri qızarmış, gözləri qırmızı rəngdə olan. Qırmızıgöz balıq. Qırmızıgöz dovşan. // Gözləri qanla dolmuş
sif. Qabığı qırmızı olan. Qırmızıqabıq nar. Qırmızıqabıq alma
“Qırmızılaşdırılmaq” dan f.is
məch. Qırmızı rəngə boyadılmaq, qırmızı edilmək; allaşdırılmaq
“Qırmızılaşdırmaq” dan f.is
f. Qırmızı rəngə boyamaq, qırmızı etmək; allaşdırmaq
“Qırmızılaşmaq”dan f.is
f. Qırmızı olmaq, qırmızı rəng almaq; allaşmaq