zərf Yazıq-yazıq, fağırfağır, zavallı-zavallı, məzlumcasına. Göyçək gözləri ilə Məmmədin üzünə məzlum-məzlum baxırdı
[ər. məzlum və fars. …anə] bax məzlum-məzlum. Məzlumanə xahiş. – Mehriban, dərdli başını məzlumanə bir tərzdə qaldırıb … baxdıqda Səlimi gördü
bax məzlum-məzlum
is. Məzlum adamın halı; fağırlıq, yazıqlıq. Məzlumluq edib başlama fəryadə, əkinçi! Qoyma özünü tülkülüyə, adə əkinçi! M
is. [ər.] 1. Əsərdə, kitabda, məqalədə, şəkildə və s.-də şərh olunan, haqqında danışılan, əks etdirilən şeyin mövzusu, əsas şərhi
sif. Məzmuna görə, məzmun etibarilə, mənaca. Məzmunca yaxşı poema
sif. və zərf Məzmunu zəngin, dolğun olan, ciddi, dərin mənalı. Məzmunlu pyes. Məzmunlu (z.) danışmaq
is. Məzmunca dolğunluq, zənginlik, dərinlik; mənalılıq, ciddilik. Əsərin məzmunluluğu
sif. və zərf Məzmunca sönük, kasıb, çox maraqsız; boş, mənasız. Məzmunsuz əsər
“Məzmunsuzlaşdırmaq” dan f.is
f. Məzmundan məhrum etmək; mənasızlaşdırmaq, bayağılaşdırmaq
is. Məzmunca sönüklük, kasıblıq, boşluq, maraqsızlıq, mənasızlıq. Oçerkin məzmunsuzluğu
is. [ər.] Hər hansı bir məktəbi (universitet, institut, texnikum, kurs və s.) bitirmiş tələbə, şagird
is. [ər.] İşləyən adama istirahət, müalicə və s. üçün verilən müəyyən vaxt. [Muxtar] bir aylıq məzuniyyətini böyük şəhərdə keçirmək niyyətində idi
is. Məzuniyyətdə olan adam
sif. [ər.] Üzrü olan, üzürlü, səbəbli. Həm o babətdə də biz məzuruq; Çünkü biz tərbiyəyə məmuruq. A.Səhhət
is. [ər.] IX-X əsrlərdə Şirvanşahlar sülaləsi
is. məh. Keçi balası, çəpiş, oğlaq
f. Öz-özünə gülümsəmək. Uşaq mığıldayır
is. Öz-özünə gülümsəmə. Uşağın mığıltısı eşidilirdi
is. Ağcaqanad. Palıdlı meşənin qaranlığında; Yay günü mığmığa olur əjdaha. H.K.Sanılı. Mığmığı sancır insanı; Dönüb zəhərlənir insanın qanı
is. [fars.] 1. Mismar. İri mıx. Ayaqqabı mıxı. Divara mıx vurmaq. 2. Yerə, divara çalınan ucuşiş ağac parçası
sif. Mıx kimi, mıx şəklində
is. 1. Kiçik mıx, kiçik mismar. Ayaqqabı mıxçası. 2. Paltar və s. asmaq üçün divara vurulmuş mıx. Paltarı mıxçadan asmaq
“Mıxçalamaq”dan f.is
f. Mıxça çalmaq, mıxça vurmaq, mıxlamaq
“Mıxçalanmaq”dan f.is
məch. Mıxça vurulmaq, mıxça çalınmaq; mıxlanmaq
sif. Mıxçalanmış, mıxça vurulmuş, mıxçası olan. Sabah tezdən kərbəlayı başı mıxçalı çomağı götürüb, məşədinin həyətinə baxıb öskürür
məch. Xüsusi qaydada bişirilmiş qayğanaq
“Mıxlamaq”dan f.is
f. 1. Mıx çalmaq, mismarlamaq, mıx vurmaq, mıx vurub bərkitmək. Qapını mıxlamaq. Taxtanı mıxlamaq. – İki nəfər uşaq əldə çəkic hazır yeşiklərin qapağı
“Mıxlanmaq”dan f.is
məch. 1. Mıx vurulmaq, mıx vurulub bərkidilmək; mismarlanmaq. Limon yeşiyi pəncərəyə qoyulmuşdu, hələ ağzı mıxlanmamışdı
“Mıxlatmaq”dan f.is
icb. Mıx vurdurmaq, mıxla bərkidilmək; mismarlatmaq. Qutunu mıxlatmaq
sif. Mıx çalınmış, mıx vurulmuş, mıxla bərkidilmiş; mismarlı
“Mıqqıldamaq”dan f.is
bax nıqqıldamaq. …Uşaq gözlərini bərəldir və mıqqıldayıb istəyir qaça. C.Məmmədquluzadə. Tapdıq yenə də mıqqıldadı
“Mıqqıldanmaq”dan f.is
bax nıqqıldanmaq
is. İnilti, zarıltı. Tapdıq, elə bil, eşitmir, mıqqıltısını artırırdı. Ə.Vəliyev
təql. Mırıltı səsi, mırıltı. Mır-mır səsi eşidilir.□ Mır-mır mırıldamaq dan. – dodaqaltı deyinmək, donquldanmaq, söylənmək
sif. 1. Qabaq dişləri çürümüş kötük halında olan, yaxud düşmüş. Tapdığın bütün dişləri gəmirik və mırıqdı
“Mırıldamaq”dan f.is
f. 1. Mır-mır etmək, mırıltı səsi çıxarmaq. İt mırıldayır. – Piri kişi bir yeni şəxs ilə tanış olanda Qara köpək … o adama dişlərini ağardıb mırıldasa
“Mırıldanmaq”dan f.is