is. 1. Qarğanın, sağsağanın çıxardığı səs. 2. İki sərt şeyin bir-birinə sürtülməsindən çıxan səs. // Arası kəsilməyən qarışıq, anlaşılmaz səs
is. dan. Görkəm, təhər-töhür, görünüş, hal, əhval, tövr. Baxdım ki, munun qırımı özgə; Mənimlə alım-verimi özgə
sif. dan. Qırıq, qırıntı, töküntü, tullantı
top. Qırılan, sındırılan, doğranan, kəsilən bir şeydən ayrılan xırda parçalar, hissələr, qırıqlar, tikələr; tullantı; xırımxırda
is. 1. Bir şeyin büküldüyü, qatlandığı yerdə qalan iz; bükük yeri, bürüşük. Paltarın qırışlarını ütü ilə düzəltmək
sif. və zərf Qırışları çox olan, qırışıq halda olan, hər tərəfi qırışmış. Köynəyi qırış-qırış etmək. Alnı qırış-qırış olmuşdur
“Qırışdırmaq”dan f.is
f. Qırışıq hala salmaq, büzüşdürmək, əzik-büzük hala salmaq. Paltarı qırışdırmaq. – Onun [Muradın] saçlarını ağardan, üzünün dərisini qırışdıran yarım
1. bax qırış. Köynəyin qırışığını aç. Süfrənin qırışığı. – Yeməyə-içməyə etina qalmır; Heç alnının qırışığı açılmır
sif. Qırışıqları olan, qırış-qırış. Qoca adamların dərisi quru, cod, qırışıqlı olur
is. Qırışıq şeyin halı
“Qırışmaq”dan f.is
f. 1. Qırışlar əmələ gəlmək, qırış-qırış olmaq, büzüşmək, büzük-büzük olmaq, yığışmaq, qırış halına düşmək
is. dan. Zarafat tərzi ilə söylənən yüngül söyüş ifadəsi. [Qənbər:] …Bax, bu qırışmal Zaman da oturmuşdu yanımızda
f.sif. Qırışıq hala gəlmiş, qırışqırış olmuş. Hər kəs Bədircahanın qırışmış üzünə baxsaydı, yəqin ki, sual edərdi özözündən, görəsən, bu zənən nə fiki
sif. Sifətinin dərisində çoxlu qırışıq olan. [Oğlan] qəribə bir iştibahla uzunburun, sallaqbığ, qırışsifət, uzunqılça adama nəzər saldı
is. zool. Toyuq fəsiləsindən rəngarəng tüklü, ləzzətli əti olan iri ov quşu. Qırqovul ovu. – Kənd ovçuları yanlarında ov itləri qırqovul, turac ovuna
is. Qırqovul bol olan yer
“Qırlamaq”dan f.is
f. 1. Qır döşəmək, qır salmaq, qır ilə örtmək. Damı qırlamaq. Səkini qırlamaq. 2. bax qırlanmaq 2-ci mənada
is. Qaranquş. İki yolçu sevimli qırlanğıc; Ötüşüb bir budaqda şən: “vic-vic”. A.Şaiq. Tramvaylar sularda süzən qırlanğıc kimi axır
“Qırlanmaq”dan f.is
1. məch. Qır döşənmək, qır salınmaq, qırla örtülmək. Damlar qırlandı. Həyət qırlandı. 2. qayıd. Hislənmək, qurumlanmaq; qurumla, his ilə dolmaq; qurum
“Qırlaşmaq”dan f.is
f. 1. Qır halına düşmək. 2. məc. dan. Bərk-bərk yapışmaq, tutmaq. Qönçə əsla Həbibdən ayrılmır. Gör necə qırlaşıb qucağına, elə bil doğma atasıdır
“Qırlatmaq”dan f.is
icb. Qır saldırmaq, qır döşətmək, qırla örtdürmək. Damı qırlatmaq
sif. Qır salınmış, qır döşənmiş, qırla örtülmüş. Qırlı səki. – [Ələmdar] …qırlı damların üstündən içərinin görünüb-görünmədiyini bilmək istədi
sif. Üstü qayçılanmış, qayçı ilə vurulmuş. Qırma bığ, saqqal
is. 1. “Qırmaq”dan f.is. 2. Ov tüfəngindən atılmaq üçün qurğuşundan tökülən xırda kürəciklər; seçmə. Bu tüfəng qırmanı çox yayır
is. Badam, fındıq və ya qoz ləpəsindən hazırlanan halva növü
sif. Bığının üstü qayçılanmış, qayçı ilə vurulmuş. İri gövdəli, göy paltarlı, qırmabığlı Qocaoğlu kövşəndənbiçindən idarəyə qayıtdı
is. Heyvanları sürərkən vurmaq üçün kirişdən, dəridən, ipdən və s.-dən qayrılan uzun dəstəli qamçı; şallaq, tatarı
“Qırma(n)clamaq”dan f.is
f. Qırmancla vurmaq. Atı qırmanclamaq. – Qırmanclayır atı, yortur, yüyürür; Bir dağı döndükdə böyük kənd görür
“Qırma(n)clanmaq”dan f.is
f. Qırmancla vurulmaq
“Qırma(n)clatmaq”dan f.is
icb. Qırmancla vurdurmaq, qırmancla döydürmək
sif. Əlində qırmanc olan. Arada gəzən əli qırmanclı nəzarətçilər “tənbəllik” edənləri döyəcək(dilər)
f. 1. Bərk bir şeylə vurmaqla, toxundurmaqla, yaxud yerə salmaqla parçalamaq, sındırmaq. Güzgünü qırmaq
bax qarmaq1. Üst-başı toztorpaq içində qısaboylu … iri çopur burnu qırmaq kimi əyri bir topal, yumaq kimi yumalana-yumalana içəri girdi