DISGRACE

disgrace1

n 1. rüsvayçılıq, biabırçılıq, bədnamlıq; to bring ~ upon smb. bir kəsi rüsvay etmək; You are a disgrace to your family Sən / Siz ailəni / ailənizi rüsvay edirsən / edirsiniz; 2. gözdən / etibardan düşmə

disgrace2

v biabır / rüsvay / bədnam etmək; ləkələmək; to ~ oneself özünü biabır / rüsvay etmək

DISFIGURE
DISGRACEFUL