İFTİRA

is. [ ər. ] Böhtan, şər.
Xülasə, qalan yüz on beş kağız da bu məzmunda növnöv iftira və yalan. C.Məmmədquluzadə.
İki tərəf bir-birinə olmazın böhtan və iftirasını, olmazın həyasız hərəkətlərini isnad verirdilər. Çəmənzəminli.
Səttarzadə başını tovladı: – Siz məni doğma qızım ilə ləc salmaq istəyənlərin iftirasına uymayın! Mir Cəlal.

□ İftira etmək – böhtan atmaq, şər atmaq.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • İFTİRA iftira bax böhtan
  • İFTİRA böhtan — şər
İFTİXARLANMAQ
İFTİRAÇI

Digər lüğətlərdə