İNKVİZİ́TOR

[ lat. ]
1. tar. İnkvizisiya məhkəməsinin üzvü (bax inkvizisiya 1-ci mənada).
2. məc. Zalım, cəllad.
İNKVİZİ́SİYA
İNKVİZİTORLUQ

Digər lüğətlərdə

архаиза́ция глото́к изуча́ющий кени́ец отогре́в офутерова́ть разнемо́чься шва́ркать англизи́ровать форстеньга air-logged calcite cber darting bomb fault-finding incision lumpish ostrich roadmender stannous statued uncommonly welt соизволить туземка