1. Əziyyətsiz, əziyyət verməyən, narahat etməyən.
Yarım saata qədər yenə rahat uçuruq.
Maşın təzə olduğundan çox rahat idi.
□ Rahat durmaq – nadinclik etməmək, sakit durmaq, əl-qol açmamaq.
Azanda div çöldə qalan çocuqları boğazlar; Tanrı bilməz, rahat durmaz insanları yeyərmiş…
Rahat etmək – bax rahatlamaq.
Qərib üçün xacə yer salıb, otaqların birində onu rahat etdi. “”.
[Nurəddini] … gecə qulluqçu rahat edəndə anası yadına düşüb, təzədən ağlamağa başladı.
Rahat qoymamaq – incitmək, əziyyət vermək, narahat etmək, dinc qoymamaq, sakit qoymamaq.
Ən gözəl bir nəğməni; Durub dinləyəndə mən; Yadıma düşürsən sən; Rahat qoymursan məni!
Rahat olmaq – bax rahatlanmaq.
[Yavər Mədinəyə:] Hə, indi rahat oldunmu, mənim əzizim? – deyib soruşdu.
Cavad gülümsündü, Aslanı göstərərək dedi: – Aslana yaxşı baxsan, mənim də ürəyim rahat olar.
2. Qayğısız, dərdsiz, dərdsiz-qəmsiz; sakit, asudə. Rahat yaşamaq.
– Rahat nəfəs çəkə bilmir uyquda; San qatilin görür durmuş pusquda.
[Mirzağa] yalnız evlənməklə öz həyatını müəyyən bir şəklə sala bilər, onun sayəsində asudə, rahat bir həyat sürə bilərdi.
3. Gen, gen-bol, narahat etməyən. Rahat paltar.
