1. Susmağa, dinməməyə, səsini kəsməyə məcbur etmək.
[Birinci rəqqasə:] Dur, getmə, səadət quşu, bir dur; Bas bağrına məşuqini, susdur!
Məni susdursa zaman; Səni özüm sanaram; Səhər kimi oyansan; Günəş kimi yanaram.
2. məc. Bir şeyi təzahür etməyə, üzə çıxmağa qoymamaq; boğmaq. Kədərini susdurmaq.
– [Muradın] kefini pozmamaq üçün marağımı susdurdum.