Bax: səxa.
Bax: sayıl.
Sağ (salamat), sağ tərəf. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Üzərində çörək bişirilən yuvarlaq sac. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Saqqal. 2. Keçinin çənəsi altında bitən tüklər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qaşqa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Aman! diqqət! gözlə! bax! etmə! saqınmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Məclisdə qədəhlərə şərab töküb paylayan adam. 2. Su paylayan, su satan. Ərənlər sərvəri bir nəzər saldı, Saqinin dəstində bada göründü
Saxlamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sağsağan, qarğalar fəsiləsindən quş, qəcələ. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Nişan vermək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xəbər, soraq. Qarabaşlar Əhmədin salıx verdiyi yerə getdilər. Gördülər ki, Əmrah hələ arxın yanında yatır
Bax: salıx. Bəli, hər ikisi durub şəhərə çıxdılar. Çayçının verdiyi salıq ilə gəlib keşişin evini tapdılar
Bir şeyi sallamaq, sallatmaq, asmaq; buraxmaq, endirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dağılmaq, düzülmək, yerləşdirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sərin-sərin. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bayraq. Danışcax gəlir qədəmə qədəm, Hoyumuza yetişsin o şahi-kərəm, Döyülür təbillər, sancağı ələm, Bizləri gözlüyüb nişana gələr
Sapmaq feilinin kökü; saparaq, sapıb. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Yırtıcı quş. 2. Məcazi mənada: yırtıcı, vəhşi mənasında. Tərlan tərlanınan, Sar da sarınan. Bülbül öz gülüynən, Yar da yarınan, Tərlan da götürməz,
Sarıya-sarıya, dolaya-dolaya. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Saralmaq, sarı olmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: sarp. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sarımaq, ip ilə dövrələmə dolamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sarı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İyrənc. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ata və ya başqa heyvana minmiş.
Minmək. Pis övlada öyüd versə yaxşı ata, İyid çıxıb savar olmaz yaxşı ata, Kamil ovçu bərəsində yaxşı ata, Keçirəndə ya dəyməyə, ya dəyə
Sovmaq, ötüşmək, kənar etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sovulmaq, dağılmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sovulmaq, aradan çıxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Düz, düzgün, cilalı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Kölgə. 2. Himayə, kömək. Səndən xəbər alım, ay sarı qaya, Mənim Əslim buralardan keçdimi? Mübarək kölgənlə salıbsan saya, Mənim Əslim buralardan ke
Bax: saya.
Dilənçi, yolçu. Qapıya gəlmişəm, sayılam, sayıl, Haq verən paylara olaram qayıl. (“Qurbani
Ötmək, oxumaq (quş), (sıramaq). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
fars. sayeban Kölgəlik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qamışlıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ayrılacaq kimi, seçiləcək kimi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: selav.
ərəb. seylab – sel, sel suyu Sel axan yer, dərə. Dialektlərdə “sel yuyan yer, torpaq” mənasında da işlənir
Bax: setarə.
fars. sətar Çalğı aləti, tarın bir növü. Canını qurban edəsən, Bir belə cənnət quşuna. Götürüb setarəni, Basıb mərməri döşünə
Eşq, məhəbbət; həvəs, arzu. Desələr: Qurbani, bu nə sevdadı? Söylə: bir Pərinin yadigarıdı. (“Qurbani”)
Bax: səgrəqib. Telini daraya-daraya hamamdan çıxan Pərini görən Qurbani cusa gəlib: Sallana-sallana çıxdı hamamdan, Asta yeri, gözəl, sənə göz dəyər
Bax: səgrəqib. Aman vəzir, əlac eylə dərdimə, Görünmür gözümə oralar indi. Seyraqublar yaman düşdü araya, Necə uzaxlaşdı aralar indi
Bax: səgrəqib. Mənim günüm keçər ah-zar, Aləm olub başıma dar. Arada seyrəqiblər var, Oğlan, inan, mən səninəm! (“Fərhad və Şiri
Eyvan. Fələk, şad könlümdən alma həvəsi, Ayırma yarımdan, tutaram yası. Necə oldu bu seyvanın yiyəsi? Dərd-qəmi var, tamam ağlar qalıbdı
1. Çarpma, vurma, toxunma, toqquşma. 2. Gözlənilmədən başa gələn bəla, müsibət, fəlakət, afət. Münəccimlər dedilər: – Göydən bəla gələcək, taxt-taca s
Hökumət başçısı. Şimdi paşa qulluğunda, Sədri-əzəm yanında. Haqqınan divan kəssinlər, Ədalət divana gəl
Sıra ilə düzülmək, cərgə-cərgə durmaq.