(Bolnisi) sarımsaqlı qatıqla ərinmiş yağın qarışığından ibarət yemək
(Qazax, Şəmkir) bax ağsoğalağı. – Konluma yaman ağsoğlax tüşüf (Şəmkir)
(Lənkəran) kiçik çay balığı adı. – Dünən çaydan ağsol tutdım
(Qazax, Şəmkir) bax ağsoğalağı
(Quba) dodaqların qıraqlarına çıxan yara
(Ağcabədi) üzüm növü adı. – Yayın orta:yı (orta ayı) ağşeşə əmələ:lir
(Qazax) qoyun. – O vaxt əysini ağtühlünün yağına, keçinin yağına salıf yandırerdılar, işıx olordu
(Naxçıvan) bax ağırrıx 1, 2-ci məna. – Bö:un ağuruğumuz getdi Ayıdərəsi yaylağına
(Lənkəran) ağımtıl. – Xoşuma gəlmir, ağuz parçadu
(Qubadlı) həddən artıq yetişmiş (meyvə) ◊ Ağuz olmax – yetişmək, yetişib ötmək. – Bizim bağda meyvələr lap ağuz olub
(Salyan, Şamaxı) qorxaq. – Qəfər ağürəg adamdu (Salyan)
(Gədəbəy) ehtiyat. – İşi ağvatnan tutor bizim arvat
(Quba) qoca (adam). – Ağyal lap əfəlləşib
(Ucar) ağzınadək, ağızbaağız. – İsdəkani ağzaboğaz suynan doldurdum
(Kürdəmir) bax ağzaboğaz
I (Kürdəmir, Qazax) pəyə. – Qışda malı ağzıbirə salerıx (Qazax); – Quzıları ağzıbirə sal (Kürdəmir) II (Salyan) həbsxana
(Gədəbəy) məc. sirr saxlaya bilməyən. – Adamsıη, adam oğulsuη, ağzıgöhçəy adama söz demə hər adamıη yanında
(Göyçay) rəngi başqa, dodağı isə ağ olan (at)
(Borçalı, Tovuz) bax ağzıvay. – Ağzımvay adam bekara danışar; – Ağzımvayın biridi, onnan karvan vuran olmaz (Tovuz)
(Qazax) sir saxlamayan. – Mikeyil ağzısuyuğun biridi
(Borçalı) aciz, əfəl. – Vəli Əli oğlu elə ağzıvay adamdı ki, gediv özünə bir iş tapammer
(Çənbərək) sirr saxlamayan. – Ağzıyalağ adama sir aşmağ olumu?
(Cəbrayıl) sözünün təsiri olmayan, sözü ötməyən, hörmətsiz. – Birqədirimiz elə ağzıyavandı ki, heç kəs sözünə baxmır
(Zərdab) körpə quzuları saxlamaq üçün qazılmış yer. – Əmrah, quzuları ağzıyuxarıya qoydunmu?
(Quba) sözükeçən, hörmətli. – U çux ağzihavali adama uxşiyadu
(Meğri) qətrə, ən kiçik damla. – Şişex’ paçaxlıyannan əmceyinnən ah da çıxmır
(Bakı) yanmaq. – Ay səni görüm aharranasan!
(Zəngilan) minnət. – Sənin ahmırı: heç kim götüməz
(Şəmkir) dağların döşü. – Kaηlının göycə axar-baxarı çox gözəl yaylaxdı
(Gəncə) mənzərəli. – Üştəpə çox axar-baxarrı yerdi
I (Meğri) itiləmək. – Səlman axarradığı dəx’rə-baltanı kim axarrıyerdi? II (Meğri) yaş ağacı qurutmaq üçün kökün yanından qabığını hərləmə kəsmək
(Gəncə) bir şeyi axar suda yudurtmaq. – Əti bir də çaya göndərif axarratdım
(Ordubad) bulaq. – Bizdə bulağa axbur deyəllər
I (Qazax, Salyan, Şəmkir) balıqların üzərindəki pərək, pul. – Bizim çaylardakı balıxların hamısında axça var (Qazax) II (Meğri) qaratikan kolunun toxu
(Salyan) siçovul. – Bizim öydə yaman axçaçovul əmələ gəlib
(Dərbənd) siçovul. – Əlbəggüşdərədə nə çux axçədüzdeg var
I (Şəki) 1. toxumsuz (tut) 2. çərdəyi çıxarılmış (zoğal) II (Şəki) seçmə. – Sümbül seçif alınan toxuma axda toxum diyillər
(Zəngilan) başqasına mənsub. – Yaba axdıcardı, apar ver özünə
I (Balakən) meşəlik və ya kolluq yerləri təmizləyərək düzəldilmiş əkin sahəsi. – Bizim qalxozda altı heqtar yer axıdı II (Ordubad) kirvə
(Gədəbəy) təxmini. – Axılyanamı danışe:ysıη, yoxsa bile:ysiηmi əməlli?
(Bakı) içərisi yonulmuş bütöv daş (üzüm şirəsi çıxarmaq üçün). – Bı üzim iki axırdan artığ olmaz
(Gəncə, Şuşa) bir yerə yığmaq, toplamaq. – Çobannar qoyunnarı dəriyə axışdırıflar (Gəncə)
(Qazax, Şəmkir) gölməçə, axmayan su. – Heyvannar axmazdan su içer (Şəmkir)
(Cəbrayıl) minnət. – Bir xeyrin görmədim, elə axmirəsi öldüdü məni
(Dərbənd) giley-güzar ◊ Axmurdamax ələmeg – giley-güzar etmək. – Cəfər sənnən yaman axmurdamağ ələyədü
(Tovuz) bax axsaqulax
(Gədəbəy, Qazax, Tovuz) sarımsaq, qatıq və yağdan hazırlanmış yemək. – İşdahdan tüşdüη, axsaqulağa tut özüηü (Gədəbəy)
(Qazax) bax axsaqulax. – Bu gün bir yaxşı axso: lağı yemişəm
(Qazax) bax axsaqulax. – Bir az sarımsax əz, a bala, axso: lağ eliyəx’ qağaηa
(Bakı) qohum malına göz dikən