(Borçalı) zəif (heyvan haqqında). – O inək ağçöəzədi, heç sənə xe:r verməz
(Culfa) arpa-buğda. – Bu il ağdən yaxşıdı
(Oğuz) kişi alt tumanı. – Ağdizdiyi yayda geymillər
(Salyan) porsuq. – Bossana ağdöş dadanıb
I (Şamaxı) tənbəl (heyvan haqqında). – Bı öküz ağgözzi II (Ağdam) xəsis. – Məhiş ağgöz adamdı III (Salyan) qeyri-məhsuldar, münbit olmayan
(Quba) 1. yaxşılıq bilməyən 2. xeyir verməyən 3. pisxasiyyətli. – Ağgüz adamnan hiç dusduğ eləmə, unun heç işin bilmağ ulmiyədi
(Balakən, Biləsuvar, Cəbrayıl, Əli Bayramlı, Şəki, Zəngilan) 1. yayda malqara saxlamaq üçün ətrafı hasarlanmış üstü açıq yer (Balakən, Biləsuvar, Cəbr
ağın-dağın çıxarmağ: (Salyan) özbaşınalıq etmək, həddini aşmaq. – Sən də lap ağın-dağın çıxarmısan ha!
(Salyan) tənbəl. – Sən çox ağırcıl olmusan, iş-zat da görmürsən
(Qazax) camaat yaylağa köçərkən kənddə qalan gözətçi. – Altmış-yetmiş öyə bir ağırıxçı olardı
(Cəbrayıl, Xanlar, Şəmkir) hörmətlə qəbul etmək (qonağı). – Məsələn, sən qonax gəleysiη, soηra gedif deysiη kin, məni yaxşı ağırradılar (Xanlar)
(Cəbrayıl, Füzuli, Salyan) xarab olmaq, iylənmək. – Bı ət ağırraşıf, mını at it yesin (Cəbrayıl); – Yayda ət tez ağırraşır (Füzuli)
I (Qarakilsə, Qazax) 1. yaylağa köçərkən kənddə saxlanan ağır şeylər (Qazax) 2. yaylağa köçərkən əvvəlcədən göndərilmiş ev avadanlığı (Qarakilsə) II (
(Qazax) bax ağırıxçı. – Dağa köçəndə kətdə beş-altı ağırrıxçı qalardı
(Salyan) təvazökar. – Şəfiqənin bö:g gəlini çox ağırsəngüldü
(Şəmkir) xarab olmaq, iylənmək. – Yayın hökmünə bax ki, ət iki sa:dın içində ağırsıyıf
(Gəncə) vüqarlı. – Cəfər uşax-muşax tayı döy, çox ağırtaxtalı adamdı
(Ağdam, Qax, Şəki, Zaqatala, Zərdab) 1. qaramalın doğandan sonra ilk südü (Şəki, Zaqatala). – Ağızdan yaxşı maxara oluy (Zaqatala) 2
(Təbriz) yas yerində bişirilib paylanan halva. – Arvaddar qəbir üssinə ağızacısı aparılla
(Tovuz) bax ağzaboğaz. – Çualları ağızambuğuz doldurmuşam
(Basarkeçər, Çənbərək) yeni doğulmuş heyvana ağız əmizdirmək. – Heyvan anadan olan günü əmizdirirsəη, elə o, ağızdandımaxdı (Basarkeçər); – Quzuyu həm
I (Gədəbəy, Tovuz) yeni doğmuş heyvanın ilk südü II (Füzüli, Cəbrayıl, Oğuz, Şuşa) qıf. – Bala, o ağızdığı ma: ver (Füzuli) III (Tovuz) dolu çuvalın a
(Lənkəran) xəbərçi. – Fatma yaman ağızdır arvaddu
(Basarkeçər) könülsüz, yavaş-yavaş yeyən
(Zəngibasar) mübahisə. – Uşaxlar genə ağızgələsi eliyillər
(Gəncə) şaftalı növü
(Qax) rahat. – Bi evlər tix’mişux, ağlax
(Çənbərək) təxmini. – Xiyarı ağlaqıyas verdim, olu ki, əlli kiloy ola
(Şamaxı) alma növü adı. – Bağmannar ağlamanun yoxlığınnan şikayət eli:r
(Çənbərək) nəmlənmək, yaş olmaq. – Badval ağlıyıf, içəri girmo:lmur
(Bakı) tikinti üçün istifadə edilən çox davamlı və möhkəm daş. – Alatovadan bir ərəbə ağlay getitdir
(Dərbənd) dəstəli tava. – Suğani qizartdüm ağlovçədə, sura tükdüm üstünə qartüşkə, ilədüm yəxşi xureg
(Qax) xoş gün ◊ Ağmağana çıxmax – xoş günə çıxmaq. – Hindi həmi ağmağana çıxıp
(Füzuli) 1. çıxmaq, qalxmaq. – Qoyun dağa ağdı 2. bir tərəfə əyilmək, qalxmaq (yük haqqında) ◊ Ağmax olmax – əyilmək
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) kök və göyçək (qız). – Səfdər əmioğlu Sadığa ağmatan bir qız alıf ki, heç olara yaraşan deyil (Ağdam)
(Meğri) zəhər. – Ögey ana gətirey, südin içinə ağmir saley
(Ağdam, Bərdə, Qazax, Şuşa, Tərtər) ehtiyac üçün üyüdülən azacıq taxıl ◊ Ağnağaz eləməx’ – azacıq taxıl üyütmək
I (Basarkeçər) qısa söhbət. – Ay aşıx, ağnağızdan doydux, indi nağıla başda II (Qazax, Şuşa, Tovuz) bax ağnağaz
(Ağdam, Bərdə, Qazax, Şəki, Şuşa) bax ağanax. – Bizim heyvannar hamısı bir sahat ağnaxda sərinniyillər (Bərdə)
(Qazax, Zəngibasar) uçub tökülmək. – Öy ağneyif tökülör (Qazax)
(Meğri) diyirlətmək. – Quzay yaməşdan uxarta daş ağnatmışam ki, üç utax tikar
(Cəbrayıl, Mingəçevir) bax ağnağaz
(Sabirabad) ağımtıl
I (İmişli) qorxaq. – Yap ağöddəg uşağmış sə:n oğlun II (Beyləqan) arıq, cansız, zəif
(Göyçay) bax ağökbə
(Kürdəmir) qorxaq. – O qədər ağökbədi ki, hər şeydən qorxur
(Kürdəmir) bax ağöddəg I. – Bı qız yaman ağötdəgdi
(Qazax) bax ağırrıx I
(Qazax) bax ağırıxçı
(Salyan) hədiyyə, sovqat. – Nənəm ağrışağın vırdı qoltuğuna, getdi qızı öyünə