I (Qazax) bax alaqoja II (Şəmkir) bax alaqoca. – Ay arvat, tez ol alaxojanı qavqar, yığım haravıya
(Qazax) çox meyvə yeyən, meyvəsevən (adam)
(Əli Bayramlı) alaçıq, çadır. – Biz yaylaxda olanda böyük bir alakeçədə yaşıyırdığ
(Gəncə, Oğuz) bax alakeş. – Alakərnən kələmin, lobyanın, soğanın alasını təmizdiyirix’ (Oğuz)
(Qazax) natamam. – Abbas alakərdələmə iş görör
(Mingəçevir, Şəki) yaxşı bişməmiş, üzü yanmış (çörək)
(Xaçmaz) bax alaqars. – Alaqarsağ çüregi u tərəfə quy
(Qazax) bax alaqars. – Alaqarsax çörəyi uşaxlara vermə, sancılanallar
(Dərbənd) kətmən. – Alaqıran tap, saba alağa kitədük
(Zaqatala) ev avadanlığı
(Gəncə, Qazax) heyvan xayası. – Bu qoyunun alaqojaları böyüx’dü (Gəncə); – Alaqojanın kavavı yaxşı olur (Qazax)
(Böyük Qarakilsə) babat
(Bakı) dəyməmiş, azca sulanmış üzüm. – Qalxozçılar alaqoradan yaxşı turşirin bişirədü
I (Ağdam, Gəncə, Şuşa, Tərtər) həşərat adı. – Məni dünən qoruxda alaqulux daladı (Gəncə) II (Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Gəncə, Şuşa) dəcəl, nadinc
(Bakı) bax alaqora
(Qazax) qövsi-qüzeh, göy qurşağı. – Yağış kin yağer, yağış sərpilənnən sonra alaqurşax doğajax
(Şərur) xəbərçi, sözgəzdirən. – Alaquş adam hər yerdə oley
(Quba) gicitkən. – Alaqutı adamun əlin elə gicişdirədü ki
(İmişli) əl çəkməmək. – Əyə, məni nə alalıyıfsaη, əl götürməzsə:η?
(Zəngibasar) bax alana
(Zaqatala) dəstək, qulp
(Yevlax) qarətçi, oğru. – Həmayıl alamancıdı
(Şuşa) qarətçilik, oğurluq ◊ Alamancılığ eləməx’ – Həmayıl alamancılığ eli:r
I (Füzuli, Qax, Şəki, Tərtər) acgöz, gözüdoymaz. – Alamançı hamsını qapıf yidi (Şəki); – Mə:n alamançı adamnan aram olmaz (Füzuli) II (Bərdə, Salyan)
alamançılığ eləmək: (Salyan) söz gəzdirmək. – Alamançılığ eləməg pis şeydi
(Qazax) aravuran, araqarışdıran. – Əhməd yaman alamaydandı
(Böyük Qarakilsə) yarımçıq görülmüş (iş)
(Ordubad) içərisi şəkər və qozla doldurularaq qurudulmuş şaftalı və ya armud. – Yolda yemək üçün bir güvrənkə alana aldım
(Ordubad) şaftalı növü adı
(Quba) xəbər vermək. – A:dil dayima alanitməg üçün getdi
(Lənkəran) çör-çöp. – Peçə alanqu at, qızışsın
(Qazax) hiyləgər. – Alanquş adamnan xeyir iş çıxmaz
(Şəmkir) bir az ilıq. – Su alannığ olufmu?
(Ağdaş) paçasının arası ağ (at)
(Kürdəmir) ala-bula
(Ağdam, Bərdə, Şuşa, Tərtər) bax alapələ. – Səkinənin qızı alapələx’ geyinif toyə:lmişdi (Ağdam)
(Kürdəmir) bax alapələ. – A Əşrəf, nə alapələng geyipsən?
(Qazax) ala-çiy, yarıbişmiş, yaxşı bişməmiş. – Ət alapört oldu, gəti, ajımışam
(Bakı, Şamaxı) bax alapört. – Xörək alapörtüdi, yeməg olmır (Şamaxı)
(Kəlbəcər) xəbərçi, araqarışdıran. – Alapuqa adam bizim yerdə yoxdu
(Salyan) əzmək. – Maşın əti yaxşı çəkmir, alapürçüm eli:b korruyur
(Xaçmaz) başdansovdu
(Qazax) ağsaqqal, çalsaqqal
(Şəki) yarımçıq, başdansovdu, yarı-yarımçıq. – İşi alasər qutarıf gəldux
(Qazax) gicbəsər
(Zəngibasar, Şəmkir) zəif, arıq at. – Mənim bir alaşam vardı, o da öldü (Şəmkir)
(Ordubad) qapı və ya pəncərə çərçivəsi. – Əbxalıx, pəncərə:n alatun mö:- kəm bəğla
(Oğuz) bax aladı. – Vardannılar qoz çırpana alata diyir
(Cəbrayıl) yorğun, əldəndüşmüş ◊ Alataş eləməx’ – yormaq
(Bakı) saf daş. – Bağun öyi çin bir ərəbə alatava götginən gəl