(Ordubad) bax dənab
(Qazax) seyrək, tək-tək. – Göyçəx’ qızdı, əmbə dənəbir çili var üzündə
(Bakı, Salyan, Şəki) buğdanı samandan ayırmaq üçün sovurma. – Dənəvar külək vaxdı olar (Salyan) ◊ Dənəvar olmax (Şəki) – sovrulmaq, samandan ayrılmaq,
(Yardımlı) hədik. – Qışda dənəvə yaxşı oley
I (Mingəçevir, Şəki) bax dənəvar. – Xırmanda taxılı döyüf kürəx’nən alıf atıllar ki, tozu, samanı təmizdənsin, buna diyillər dənəvər (Şəki) II (Kürdəm
(Cəlilabad) ağıl. – Baş qoşmo:na <qoşma ona>, dəngi əsgigdü
(Meğri) heyvan sağılan yer. – Otammellər, qoyunu dəngahda qovalellər elə-belə
(Ağdam, Göyçay, Sabirabad, Ucar) tayfa, nəsil. – Bizim kətdə beş dəngə var; – Bırda var Süleymannı dəngəsi, Hajabbasdı dəngəsi, Qışdağarxı dəngəsi; –
(Xaçmaz, Dərbənd, Kürdəmir, Qubadlı, Qusar, Lənkəran, Şamaxı) piyalə. – Dəngənədə süt var, gəti, atun içsün (Lənkəran); – Süfrənün üsdündə dəngənələr
(Ağcabədi, Qazax, Tovuz) diqqətlə baxmaq, gözünü zilləmək
(Şəki) qulaq asmaq, dinləmək. – Darvazada əməlli dəngətdədim
(Qax, Oğuz) bax dengi. – Üzümü dəngiyə yığmışam, gəl dəngini götür, apar boşalt (Oğuz)
(Ağcabədi) yersiz mübahisə edən. – Bu, dəngiduval adamdı
I (Bakı, Qarakilsə, Quba, Sabirabad) bax dəngiz-düngüz. – Əkinin içində dəngil-düngül alağ var (Bakı); – Yaxşı yağış ülmiyəndə taxıl dəngildüngül bitə
(Tovuz) quru. – Çörəx’ lap dəngiltəydi, yeməy olmur
(Cəbrayıl, Zəngilan) seyrək, tək-tək, orada-burada. – Cəvizdər dəngiz-düngüz gətirifdi (Cəbrayıl)
(Daşkəsən, Gədəbəy) qədər; kimi. – İki o qaş dəηli olor (Daşkəsən); – Burdan Şınığa nə dəηli olar görən? (Gədəbəy)
dəngüdüvan eləməx’: (Zəngibasar) dağıtmaq, tar-mar etmək. – Hər şeyimizi dəngüdüvan elədilər
(Cəlilabad, Lənkəran) bax danqıl. – Çox dəngül adammışsan (Lənkəran); – Zibeydə yaman dəngül qızzı (Cəlilabad)
(Lənkəran) yünğüllük, arsızlıq. – Gəl sən dəngüllüyünnən əl çək
(Yardımlı) yüngülxasiyyət. – Dəngüş adamnan səy adam yolə gedey
I (Çənbərək) tərləmək. – Kosa Məhərrəm atıl-batıl olmuşdu, yenijə dəηzərif II (Cəbrayıl, Salyan, Zəngilan) 1
(Borçalı) başaq, biçin zamanı yerə tökülən sünbül. – Ay uşax, gedin, tökülən dənnəmeyi yığıf gətiriη
(Ağcabədi, Başkeçid, Borçalı, Şəmkir, Şuşa, Ucar) yığmaq, dərmək. – Buğdanı dənne:rix’; – Ağaşdan tut dənne: rəm (Ağcabədi); – Əriyin hamsını dənniyiv
(Salyan) çinədan. – To:ğun dənnigi boşdu
(Naxçıvan, İrəvan) bax dənab. – Buğdaların dəno vaxdıdı, ay bir su olaydı, dəno:nu verəydik (İrəvan); – Dəno verərdıx yetişəndə ki, dən bağlasın belə
(Göyçay) plov həlimi. – Anam mənə dəno:lama verdi
(Meğri, Ucar) ağıldankəm; yüngülxasiyyət. – Dənsiz adam məclisdə yoldaşdarın utandırar (Ucar); – Tuğutda Anıxdan dənsiz adam yoxdu (Meğri) Dən suyu (
(Lerik, Yardımlı) qızarıbbozarmaq, pərt olmaq. – Neşin dənzeysən (Yardımlı)
(Şəki) yüngülxasiyyət. – Pis olduğuna dəpbülüm Məmməd diyillər
(Gəncə) gəlirli, xeyirli. – Ağır otu, batman gəl! Munnan savay dəramətdi iş harda tapajasan
(Culfa, Gəncə) alaf, yem. – Dərbəmiz az olanda qapımızın heyvanın tutuf satardıx (Gəncə); – Qışa dərbə hazırrıx eləmisə: n? (Culfa)
(Kürdəmir, Lənkəran) darvazada olan kiçik qapı
dərbənd olmax: (Cəbrayıl, Zəngibasar) fikir vermək, əhəmiyyət vermək. – Əşi, dərbənd olma, qoynan nə desə desin (Zəngibasar); – O:n sözünə dərbənd olm
(Zəngilan) bax dərya II
(Bakı, Qazax) 1. dərdli (Bakı). – Əybi kim elər-əybəcər, soğanı kim yeyər-dərdəcər 2. xəstə (Qazax). – Dərdini çəx’məxdən dərdəcər olmuşam
(Quba) bahalı paltarlıq parça (keçmişdə). – Suna xanum dərədən paltar tikmişdi
(Oğuz) uşaq oyunu adı
(Lənkəran) dırmıq. – Yeri dərəğnən dərəğli:ruğ
(Lənkəran) dırmıqlamaq
(Şərur) əkin sahəsi
(Şəmkir) bax dəramətdi
(Quba) mum. – Dərəmumdan uşağlar it düzəltdi
(Salyan) bax dələndavaz. – Mırad dərəndavaz adamdu
(Şəki) bax dələngavaz III
(Kürdəmir) çay üzərində ağacdan düzəlmiş keçid (körpü). – Dərgədan qoyun- quzu keçmir, ama adam keçir
(Naxçıvan, Təbriz) itburnu. – Dərgüli yığıp gətirip dəmli:p içillə (Təbriz)
(Lerik, Salyan, Yardımlı) qab, cam. – Çuğun dərinkədə biyaz <bir az> yeməg saxləmişdi (Lerik); – Dərinkə dərin qaba deylər (Yardımlı)
(Quba) 1. çubuqdan hörülmüş həyət qapısı 2. iki bağ arasındakı çəpərdən keçid yeri. – Bizim bağın dərkalınnan keçəndə uşağ yıxıldı; – Dərkaldan keçmağ
(Təbriz) əczaxana, aptek. – Neçə kətdərdə dərmangah yox iydi